Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Πρόσφατο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (https://www.kathimerini.gr/1089380/article/oikonomia/epixeirhseis/to-sxedio-twn-israhlinwn-gia-thn-epomenh-hmera-ths-elvo) αναφερόταν στο σχέδιο για την ΕΛΒΟ από την κοινοπραξία της SK Group με την Plasan, που κατέθεσαν πρόταση εξαγοράς στις 13 Ιουλίου, η οποία πρόκειται να αξιολογηθεί ως προς το επιχειρηματικό σχέδιο μέχρι τις 27 Αυγούστου. Από τα αναφερόμενα ενδιαφέροντα στοιχεία, μπορούν να γίνουν ορισμένες παρατηρήσεις.
Το δημοσίευμα αναφέρει: “Η διοίκηση της νέας εταιρείας «αναγνωρίζει πως ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της ΕΛBΟ αποτελεί το καταρτισμένο με μακρόχρονη εμπειρία προσωπικό της. Στο πλαίσιο αυτό, σχεδιάζει να αξιοποιήσει έως και το σύνολο του υφιστάμενου προσωπικού της εταιρείας, βάσει αξιολόγησης των δεξιοτήτων και της εμπειρίας τους, διασφαλίζοντας καθ’ αυτόν τον τρόπο την τεχνική και λειτουργική ετοιμότητα της εταιρείας, τη μεταφορά γνώσης και την εκπαίδευση του νέου προσωπικού. Το πλάνο στελέχωσης της νέας εταιρείας θα παρουσιάζει σταδιακή αύξηση, ανάλογα με τις ανάγκες παραγωγής και το χρονοδιάγραμμα των έργων. Στο πέμπτο έτος λειτουργίας, εκτιμάται πως η νέα εταιρεία θα απασχολεί σχεδόν 600 άτομα», αναφέρεται χαρακτηριστικά“.
Είναι ασφαλώς πάντα πολύ σημαντική η διάσωση μιας προβληματικής εταιρείας και ταυτοχρόνως η διάσωση των θέσεων εργασίας. Το θέμα είναι ότι σήμερα η ΕΛΒΟ δεν είναι εταιρεία και ούτε προσωπικό διαθέτει, καθώς λιγότερα από 20 άτομα παραμένουν στο μισθολόγιό της, λόγω ελλείψεως τυπικών προσόντων για μετάταξη στο υπόλοιπο Δημόσιο, όπως συνέβη τα τελευταία έτη με εκατοντάδες πρώην εργαζομένους της. Συνεπώς σε ποιο “καταρτισμένο” προσωπικό και ποια “αξιοποίηση του συνόλου του υφισταμένου προσωπικού” αναφέρεται το δημοσίευμα; Από τα εισαγωγικά στο αρχικό κείμενο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αυτά όλα αποτελούν θέση των Ισραηλινών, είτε καταγεγραμμένη εγγράφως ή μεταφερθείσα στην εφημερίδα, που την αναπαράγει αυτούσια.
Όπως πολύ λογικά αναφέρεται στο δημοσίευμα, η στελέχωση της εταιρείας υπό την νέα διοίκηση, θα παρουσιάζει σταδιακή αύξηση αναλόγως των αναγκών παραγωγής. Ωστόσο, όπως είπαμε, η ΕΛΒΟ σήμερα δεν αποτελεί εταιρεία αλλά απλά περιουσιακά στοιχεία τα οποία “πωλούνται” και αναφέρονται αναλυτικά στο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Η νέα διοίκηση θα κληθεί να την στήσει εξαρχής και για να ξεκινήσουν προσλήψεις πρέπει να υπάρχει έργο. Εφόσον οι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει αυτό: ή οι ίδιοι έχουν εξασφαλισμένο σημαντικό όγκο έργου και αδυνατούν να το εξυπηρετήσουν με τις υφιστάμενες γραμμές παραγωγής στο Ισραήλ, οπότε θα μεταφέρουν μέρος αυτού στην Ελλάδα, είτε αναμένουν να τους ανατεθούν συμβάσεις από το Ελληνικό Δημόσιο.
Εάν ίσχυε το πρώτο, προφανώς θα υπήρχε συγκεκριμένη αναφορά σε προσλήψεις στο πρώτο ή δεύτερο έτος λειτουργίας και όχι μια εκτίμηση για 600 θέσεις εργασίας σε βάθος πενταετίας. Συνεπώς, μάλλον οι Ισραηλινοί βασίζονται σε αναθέσεις συμβάσεων από το Ελληνικό Δημόσιο. Το ερώτημα λοιπόν είναι, έχει δεσμευθεί η ελληνική κυβέρνηση για την ανάθεση συγκεκριμένων συμβάσεων στην νέα ΕΛΒΟ; Από το φθινόπωρο του 2019 στα ελληνικά μέσα υπάρχουν διαρροές από το ΥΠΕΘΑ για ισραηλινό τυφέκιο και όχημα, που θα αντικαταστήσουν το τυφέκιο G3 και το όχημα Mercedes στον Ελληνικό Στρατό, ενώ ήδη επιτροπές αξιωματικών του ΓΕΣ, όλως… τυχαίως, έχουν μεταβεί στο Ισραήλ για να δουν από κοντά τα ισραηλινά προϊόντα. Το ενδιαφέρον είναι ότι για να καταστούν πιο ελκυστικά στην κοινή γνώμη τα συγκεκριμένα προγράμματα που εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο “από το πουθενά” (καθώς δεν αφορούν πιεστικές ανάγκες), οι ιθύνοντες του ΥΠΕΘΑ τα βάπτισαν “εθνικά”, υποτιμώντας την νοημοσύνη όλων αφού πρόκειται περί απλής απόπειρας εξαπατήσεως. Συμπεραίνεται ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δεσμευθεί για αναθέσεις έργων σε Ισραηλινούς από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ενώ προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτες πληροφορίες για ενδιαφέρον της Plasan ως προς την ΕΛΒΟ εμφανίζονται τον Ιούλιο του 2019 κιόλας. Στο διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε, προχώρησαν οι μετατάξεις στο Δημόσιο των εργαζομένων, με αποτέλεσμα η ΕΛΒΟ να καταστεί πιο ελκυστική.
Οι διαρροές στα μέσα για δήθεν αναθέσεις συμβάσεων Government to Government, φανερώνουν την πλήρη αδιαφορία για το ότι σε τέτοιες περιπτώσεις υποκρύπτονται κατά κανόνα αδιαφανείς διαδικασίες (που καλύπτονται με το πρόσχημα των “λόγων εθνικής σημασίας”) και χωρίς περιβάλλον ανταγωνισμού, αφετέρου ότι δεν ενδιαφέρονται για τις νομοθετικές πρόνοιες περί διαγωνιστικών διαδικασιών αλλά και για την γνώμη του επιχειρησιακού φορέα ως προς την καταλληλότητα των προτιμητέων οπλικών συστημάτων.
Εντύπωση προκαλεί στο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ η φράση ότι το τίμημα για την απόκτηση των περιουσιακών στοιχείων «δεν αναμένεται να εντυπωσιάσει με το ύψος του», γεγονός που προδιαθέτει για μια χαριστική υπόθεση.
Τέλος, παρατηρείται ότι στο δημοσίευμα δεν υπάρχει αναφορά σε επενδύσεις από πλευράς Ισραηλινών στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, που προηγούμενες διαρροές ανέβαζαν σε ύψος δήθεν 1-1,5 δισ. ευρώ…
Κατόπιν όλων αυτών, είναι ενδιαφέρον να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη:
- Έχει κλείσει η ελληνική κυβέρνηση “δουλειές” εκατοντάδων εκατομμυρίων με τους Ισραηλινούς για οχήματα και τυφέκια, ως “προίκα”; Υπενθυμίζεται ότι όπως είχε γίνει γνωστό στην περίπτωση της Paramount Group που προωθούσε ο Π. Καμμένος, το επιχειρηματικό σχέδιο προέβλεπε ως όρο την ανάθεση σε ετήσια βάση από το Ελληνικό Δημόσιο συμβάσεων 120 εκατ. ευρώ. Τυχόν παρασκηνιακή δέσμευση της ελληνικής κυβερνήσεως, μήπως αποβλέπει στο να απαλλάξει τους Ισραηλινούς από το να καταγράψουν γραπτώς στο επιχειρηματικό τους σχέδιο ανάλογη απαίτηση ενώ περί αυτού ακριβώς θα πρόκειται;
- Πόση βάση έχουν πληροφορίες ότι στο παρασκήνιο ομάδα αποστράτων έχει μεθοδεύσει τα πάντα, “πουλώντας” το σχέδιο σε πρόθυμους κυβερνητικούς στο ΥΠΕΘΑ και όλο το ΓΕΣ ασχολείται με την εξεύρεση τρόπων αναθέσεως μελλοντικών έργων στην ΕΛΒΟ;
- Γιατί η κυβέρνηση διαφημίζει την επικείμενη επιτυχία με την ΕΛΒΟ ως άλλο ένα δείγμα ιδιωτικοποιήσεως – διασώσεως, από την στιγμή που το ίδιο το κράτος μερίμνησε ώστε να παύσει και τυπικώς να υφίσταται εταιρεία με εργαζομένους; Αν το τίμημα της “επιτυχίας” καταβληθεί από το Ελληνικό Δημόσιο στην μορφή συμβάσεων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων για ισραηλινά συστήματα ενώ τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΛΒΟ χαριστούν, μήπως σωστά επί των προηγουμένων κυβερνήσεων δεν είχε “πωληθεί” η ΕΛΒΟ υπό τέτοιους όρους;
