Η είδηση θα μπορούσε να αποτελεί ένα ακόμα γραφικό νέο στο διαδίκτυο, προϊόν νοσηρής φαντασίας ή μελλοντολογία. Κι όμως συνέβη στο παρελθόν και εξακολουθεί να συμβαίνει! Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ_ αλλά και το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) έχουν «νίψει τας χείρας τους» στο ευαίσθητο θέμα της επάνδρωσης των πολιτικών αεροσκαφών στην χώρα μας, που έχει προέκταση στην Εθνική Ασφάλεια.
Πώς είναι δυνατό, θα διερωτηθεί κάποιος, και τί δουλειά έχουν τα αεροπλάνα των πολιτικών αερογραμμών με την Εθνική Ασφάλεια; Έχουν και παραέχουν καθώς το ιπτάμενο προσωπικό κινείται σε ελεγχόμενο χώρο (πίστες αεροπλάνων, τροχόδρομοι, χώροι στάθμευσης αεροδρομίων) εγγύτατα Πτερύγων Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επιπλέον, ο εθνικός αερομεταφορέας δεν αναλαμβάνει και άλλες αποστολές σε περιόδους κρίσεων; Σύμφωνα με τα σχέδια επιστρατεύσεως, η 137 Σμηναρχία Μάχης θα συγκροτηθεί με πτητικά μέσα και ιπταμένους ελληνικής εταιρείας αερομεταφορών.
Δυστυχώς η ΥΠΑ «κοιτάει αλλού» όταν οι ελληνικές αεροπορικές εταιρείες προσλαμβάνουν αλλοδαπούς και όχι ημεδαπούς, είτε πολίτες της ΕΕ πού σαφέστατα δικαιούνται εργασίας εντός της ελληνικής επικράτειας, είτε πολίτες εκτός ΕΕ που δεν δικαιούνται εργασίας. Την πρακτική αυτή συνέλαβε μεγάλη αεροπορική εταιρεία του ελληνικού χώρου, προσλαμβάνοντας κυρίως Γερμανούς χειριστές που ανέλαβαν να συνεισφέρουν στο «πρεστίζ» της εταιρείας. Μαζί με τους Γερμανούς ήρθαν και… Φινλανδοί χειριστές που δεν γνώριζαν εάν η Σαντορίνη είναι νησί ή ανήκει στον ηπειρωτικό κορμό της χώρας. Ο σκοπός, ευγενής: να συμπληρώσουν ώρες πτήσεων σε επιβατικά αεροπλάνα οι κακόμοιροι απόφοιτοι σχολής πιλότων μεγάλης κεντροευρωπαϊκής χώρας, την ώρα που οι ημεδαποί χειριστές σε αναζήτηση εργασίας συμμετείχαν μάταια σαν γλάστρες σε «διαγωνισμό ομορφιάς» και απερρίπτοντο στα δύσκολα και απαιτητικά τεστ που είχε θεσπίσει η πολυπολιτισμένης αντιλήψεως αυτή εταιρεία…
Από 1ης Ιανουαρίου 1990, πληρώματα αεροπορικών εταιρειών εντός ΕΕ δύνανται να εργάζονται ισότιμα και ανεξαρτήτως εθνικότητας δίχως την έκδοση βιζας ή άλλης νομικής διαδικασίας, αρκεί να είναι όντως πολίτες της ΕΕ. Fair play! Όμως οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες, στα ψιλά γράμματα των απαιτήσεων των υπό πρόσληψη ιπταμένων πληρωμάτων τους, απαιτούν την άριστη γνώση της εθνικής τους γλώσσας ώστε να υπάρχει καλύτερη και αμοιβαία συνεννόηση με τους ντόπιους μηχανικούς και τους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας. Θυμάται κανείς το τραγικό δυστύχημα της κυπριακής “Helios”, στο οποίο ο Γερμανός κυβερνήτης δυσκολευόταν να συνεννοηθεί στα αγγλικά ενώ ελληνικά δεν μιλούσε καθόλου;
Η «επίσημη» βέβαια γλώσσα της Διεθνούς Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) είναι τα αγγλικά αλλά η γερμανική Lufthansa απαιτεί την γνώση της γερμανικής για τους υπό πρόσληψη Ιπταμένους της, η δε σκανδιναβική SAS απαιτεί την γνώση έστω μιας εθνικής γλώσσας (νορβηγικά, φινλανδικά, σουηδικά) και αντίστοιχα πράττουν Αυστριακοί, Ελβετοί, Ιταλοί, Γάλλοι και Ισπανοί. Ασφαλώς οι ευρωπαϊκές εταιρείες απαιτούν την πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας σε επίπεδο τουλάχιστον 5 ή 6, δηλαδή πολύ καλά ή τέλεια, από τους υποψηφίους νέους χειριστές αλλά κανείς Έλληνας δεν εργάζεται σε British Airways, Air France, KLM, Lufthansa, SAS. Τυχαίο; Πρόκειται για ένα είδος φιλτραρίσματος.
Μόνο οι Έλληνες απόγονοι και μιμητές του Ωνάση «κατάφεραν» να διαγράψουν ως απαίτηση την γνώση της ελληνικής από τα πληρώματα των ελληνικών εταιρειών. Η παλαιά Ολυμπιακή Αεροπορία & Αεροπλοοία απαιτούσαν όχι μόνο γνώση της ελληνικής αλλά και γραπτή εξέταση με έκθεση ιδεών στα ελληνικά, εξεταζόμενη από καθηγητές ελληνικού Πανεπιστημίου κατά την διαδικασία πρόσληψης Ιπταμένων. Δεν μπορεί μια ελβετική εταιρεία, που σαν χώρα έχει όπως και να το κάνουμε μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της, να ζητάει γερμανικά, ιταλικά ή γαλλικά και η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις Εθνικής Ασφαλείας με τους γείτονές της, να μην ζητάει καλή γνώση της ελληνικής από τα ιπτάμενα πληρώματα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο αεροπλάνο ελληνικών συμφερόντων που υπερίπταται του FIR Αθηνών!
Τί έκαναν και τί κάνουν οι Διοικήσεις της ΥΠΑ επί σειρά ετών; Ποιός νοσηρός νους τους «υπέδειξε» να παραβλέπουν αυτό το είδος «άγραφου» κανόνα; Τί, εν τέλει, προσπαθούν να πετύχουν με όλες αυτές τις παραβλέψεις; Να εξυγιάνουν τις εθνικές αερομεταφορές ή να τις διαλύσουν;
Με αυτή την πρακτική της ΥΠΑ και την απουσία του ΓΕΑ, κατάφεραν να αυξήσουν τεχνηέντως την ανεργία στους Έλληνες χειριστές, είτε πρόκειται για απόστρατους Ιπταμένους της ΠΑ είτε για έμπειρους χειριστές της Πολιτικής αεροπορίας ή ακόμα και Έλληνες ομογενείς χειριστές, που θα ήθελαν μια ευκαιρία εύρεσης εργασίας στην ιδιαίτερή τους πατρίδα. Έτσι λοιπόν, έχουμε ελληνικές «πολυπολιτισμικές» εταιρείες, με αλλοδαπούς κυβερνήτη και συγκυβερνήτη σε κάποιες πτήσεις, με αποτέλεσμα οι Έλληνες επιβάτες να ακούν σε ξένη γλώσσα ακόμη και αυτόν τον τυπικό έστω «χαιρετισμό» που απευθύνει ο κυβερνήτης…
Άλλη εταιρεία ελληνικών συμφερόντων, έφερε στην κυριολεξία την «σάρα και την μάρα», ως πληρώματα αέρος ενώ πλέον Ισπανοί, Άγγλοι, Πορτογάλοι, μετά τους Γερμανούς, εκτόπισαν τους Έλληνες από τους θαλάμους διακυβέρνησης των ελληνικών αεροπλάνων. Κάθε τρεις και λίγο, βλέπουμε από μια αγγελία σε ξένα έντυπα, ζητώντας πληρώματα με εμπειρία ώστε να γλυτώσουν τα έξοδα της αρχικής εκπαίδευσης επί του τύπου, λες και δεν απαιτείται κάθε 6 μήνες από τα πληρώματα να υποβάλλονται σε επανέλεγχο στον εξομοιωτή και ξανά έλεγχο στον εξομοιωτή, σε διαδικασίες ανάγκης. Κάτι που συμβαίνει έτσι και αλλιώς, οπότε με τις συχνές επισκέψεις στον εξομοιωτή επιτυγχάνεται η επιζητούμενη τυποποίηση και η ασφάλεια των πτήσεων.
Πώς εξηγείται τέτοια κατάντια, σε μια χώρα που έχει ξοδέψει τεράστιους πόρους σε αποστολές αναχαίτισης στο FIR Αθηνών επί δεκαετίες, μια χώρα που στα ανατολικά της σύνορα οι συχνότητες των Ελεγκτών των ραντάρ της Ζήρου, του «Τζόκερ» και του «Μάμπο» παίρνουν στην κυριολεξία φωτιά όποτε κάποιοι μπουνταλάδες θέλουν να περάσουν «σουβλάκι» τον Εθνικό Εναέριο Χώρο; Είναι δυνατόν να προσλαμβάνονται αλλοδαποί χειριστές και οι ημεδαποί εμπειρότατοι χειριστές να αναζητούν εργασία στις μακρινές Ινδίες, στην Σομαλία, στην Μέση Ανατολή και στην Μαύρη Ηπειρο; Δεν υπάρχει κανείς εκεί στην παλιά αμερικανική βάση όπου δεσπόζουν τα γραφεία της ΥΠΑ και στο παλιό αεροδρόμιο όπου βρίσκεται η Διοίκησή της, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι; Δεν υπάρχει κάποιος απόστρατος Ιπτάμενος της ΠΑ στο δυναμικό αυτών των εταιρειών ως κυβερνήτης ή σε άλλη διοικητική θέση, που να βλέπει αυτό το χάλι ώστε να πει μια κουβέντα;
Το κερασάκι στην τούρτα ακούει στο όνομα Τούρκ Χαβά Γιολλαρί. Ναι, με αυτήν την κατάντια και διότι το υπερσύγχρονο αεροδρόμιό μας έχει υπέρογκες χρεώσεις, λες και είναι το κοσμοδρόμιο του Κέηπ Κανάβεραλ, δυσχεραίνοντας την επιβίωση των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών, οι Έλληνες χειριστές έφτασαν αισίως τον αριθμό των 65 κυβερνητών και συγκυβερνητών που μετανάστευσαν στην γείτονα χώρα. Δεν έχει περάσει καιρός δε, που σε μεγάλο Αθηναϊκό ξενοδοχείο, η εν λόγω εταιρεία προέβη σε ανοικτή στρατολόγηση Ελλήνων χειριστών, με δύο ευπαρουσίαστες κυρίες που κερνούσαν λουχούμ να υποδέχονται τις αιτήσεις ταλαίπωρων ενδιαφερομένων χωρίς μοίρα στον ήλιο της πατρίδας τους…
Για την όλη κατάσταση δεν ευθύνεται μόνο η ΥΠΑ που έχει απορρίψει ως προϋπόθεση την γλωσσική επάρκεια, με την δικαιολογία ότι η διεθνής γλώσσα είναι η αγγλική αλλά και το ΓΕΑ, που δεν θέτει καμμία προϋπόθεση ώστε να υπάρχει ενδελεχής έλεγχος στους αλλοδαπούς Ιπταμένους που αναλαμβάνουν καθήκοντα σε ελληνικές εταιρείες! Δεν απασχολούν καθημερινές καταστάσεις με αλλοδαπούς χειριστές οι οποίοι ρωτούν Έλληνα συνάδελφο, απόστρατο της ΠΑ, δήθεν αθώα, «πού να είναι άραγε κρυμμένοι οι S-300»;
Εάν ποτέ γίνει κάτι «χοντρό», το ΓΕΑ θα ψάχνει τους νέους απόστρατους χειριστές, ηλικίας 40+, για την κάλυψη κενών σε διάφορες θέσεις. Αυτοί όμως θα βρίσκονται στο εξωτερικό, για εργασία. Εκτός αν είναι βέβαιοι άπαντες ότι, «αυτά δεν γίνονται»…
