«Άσφαιρη» η πρώτη τουρκική αντίδραση για τις έρευνες στο Τεμάχιο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ
Από Σάββας Δ. Βλάσσης
«Άσφαιρη» προς το παρόν, χωρίς να δημιουργεί την αίσθηση για αυξημένη απειλή και με σκοπό απλώς την διάσωση των προσχημάτων, κρίνεται η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας στην έκδοση NAVTEX της Λευκωσίας, με την οποία ανακοινώθηκε η κήρυξη επί τρίμηνο ζώνης ασφαλείας 500 μέτρων πέριξ της πλωτής εξέδρας γεωτρήσεως “West Capella” που θα εκτελέσει εργασίες στο Τεμάχιο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ. Εχθές 10 Ιουλίου, η Άγκυρα προέβη στην έκδοση NAVTEX με την οποία ανακοίνωσε την διενέργεια ναυτικής ασκήσεως με πραγματικά πυρά το διήμερο 12-13 Ιουλίου σε έκταση που περιλαμβάνει και μικρά τμήματα των Τεμαχίων 5, 6 και 7 της κυπριακής ΑΟΖ. Αφενός οι περιοχές ασκήσεων βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από την περιοχή που θα ενεργήσει το “West Capella”, αφετέρου η ολιγόωρη διάρκεια κάθε ημέρα (από 05.00 έως 10.00) φανερώνει ότι πρόκειται για δραστηριότητες μικρής κλίμακος. Ανάλογες τουρκικές «ασκήσεις» εκτιμάται ότι θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.
Τα στοιχεία αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχει ουσιαστικός κίνδυνος για παρεμπόδιση των εργασιών της κοινοπραξίας ΕΝΙ-TOTAL στο Τεμάχιο 11. Η Κυπριακή Δημοκρατία, προσερχόμενη στις τελευταίες διαπραγματεύσεις που απέτυχαν εξαιτίας της ανελαστικής στάσης της Τουρκίας, προχωρά στις έρευνες έχοντας αποδείξει την καλή πίστη της και χωρίς να υπάρχει φόβος πιέσεων σε διπλωματικό επίπεδο. Άλλωστε, το μόνο που δείχνει να ενδιαφέρει επί της ουσίας την Άγκυρα, όσο παραμένει σε εκκρεμότητα η επίλυση του Κυπριακού, είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων της Τουρκοκυπριακής κοινότητας επί του φυσικού πλούτου της κυπριακής ΑΟΖ. Τα δικαιώματα αυτά τονίζονται σε κάθε ευκαιρία από Τούρκους αξιωματούχους. Η Λευκωσία φυσικά αναγνωρίζει τα δικαιώματα αυτά και είναι πρόθυμη να τα διαφυλάξει. Ωστόσο, όσο η Τουρκία και τα φερέφωνά της στην Κύπρο τηρούν μη παραγωγική στάση διαιωνίζοντας την εκκρεμότητα, καλό θα ήταν η Λευκωσία να οριοθετήσει την διάρκεια των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Κηρύσσοντας επί παραδείγματι την ακύρωση των δικαιωμάτων κάθε φορά που συμπληρώνεται παρέλευση 5 ή 10 ετών και δεν βρίσκεται λύση στο Κυπριακό. Είναι ένα ισχυρό διπλωματικό όπλο και μοχλός πιέσεως προς την Τουρκία. Δεν είναι δυνατόν η νόμιμη κυβέρνηση μιας χώρας της ΕΕ, να τελεί σε μόνιμη «ομηρία» διαχειρίσεως των οικονομικών της από μια τρίτη χώρα.