The “Golden Hour”: Οι Διασώστες Mάχης της USAF ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους Πεζοναύτες σε αποστολές διάσωσης
Μια εξέλιξη που αποτελεί υπόδειγμα μοντέλου διακλαδικής συνεργασίας για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων Διάσωσης και Ανάκτησης Εναέριων Μέσων και Προσωπικού (TRAP) από εχθρικό έδαφος, αποτελεί η σύμπραξη δυνάμεων μεταξύ του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ (USMC) και της Αμερικανικής Αεροπορίας (USAF). Στόχος, η επίτευξη ικανότητας ταχείας αντίδρασης στον ελάχιστο δυνατό χρόνο.
Με επίκεντρο την ενίσχυση δυνατοτήτων στην περιοχή της Αφρικανικής ηπείρου, το Πεντάγωνο αποφάσισε την ενίσχυση της Δύναμη Ανταπόκρισης Κρίσεων του Σώματος Πεζοναυτών (Marines with Special Purpose Marine Air-Ground Task Force-Crisis Response-Africa) με προσωπικό των μονάδων Διάσωσης – Μάχης (Pararescueman) της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Ειδικότερα, η πρωτοβουλία ανάμιξης των ικανοτήτων που διαθέτουν οι Διασώστες Μάχης (PJ) της USAF στις επιχειρήσεις άμεσης επέμβασης που έχουν επωμιστεί οι Πεζοναύτες της Δύναμης Ανταπόκρισης Κρίσεων “SPMAGTF-CR-AF” προέρχεται μετά από την διαπίστωση ότι απαιτούνται αυξημένες δυνατότητες από εξειδικευμένο προσωπικό.
Διασώζοντας ζωές οπουδήποτε
Ως γνωστόν οι Διασώστες Μάχης ειδικεύονται στην διάσωση προσωπικού από εχθρικό έδαφος παράλληλα με ικανότητες παροχής πρώτων βοηθειών και σταθεροποίησης τραυματία (τόσο στο έδαφος όσο και στον αέρα) μέχρι να μεταφερθεί σε ασφαλή περιοχή. Παράλληλα σε αυτού του είδους τις επιχειρήσεις οι PJ είναι εκπαιδευμένοι ώστε να μπορούν να διασώσουν ζωές σε οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος και μήκος του πλανήτη και με οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζονται και με το προσωπικό άλλων μονάδων SOF των ΗΠΑ σε επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν αλλά μπορούν να δράσουν και εντελώς ανεξάρτητα στο πλαίσιο αποστολών Έρευνας & Διάσωσης Μάχης (CSAR) για χειριστές αεροσκαφών και ελικοπτέρων που έχουν καταρριφθεί αλλά και αποστολές TRAP, που κατά κανόνα εξελίσσονται στο πλαίσιο κρίσεων με μικρή χρονική προειδοποίηση.
Τα θεμέλια για σύμπραξη PJ με Πεζοναύτες στο Θέατρο Επιχειρήσεων Αφρικής τέθηκαν το Νοέμβριο του 2018 ενώ τον Ιανουάριο του 2019 πραγματοποιήθηκε η πρώτη μικτή άσκηση, με τη συνδρομή αεροσκαφών MV-22 Osprey των Πεζοναυτών στη Σικελία της Ιταλίας.
Στα μέσα Δεκεμβρίου 2018, οι PJ συνεργάστηκαν με Πεζοναύτες αλλά κυριολεκτικά στην άλλη άκρη του κόσμου στην Ιαπωνία, στο πλαίσιο πραγματικής επιχείρησης Έρευνας – Διάσωσης, έπειτα από τη μοιραία εναέρια σύγκρουση ενός μαχητικού F/A-18C με ένα τάνκερ KC-130 που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 6 συνολικά Πεζοναυτών.
Η «Χρυσή Ώρα»
Η εκτεταμένη πολεμική εμπειρία των ΗΠΑ έχει δείξει ότι για να υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχούς διάσωσης προσωπικού που κινδυνεύει, η διάσωσή του θα πρέπει υπό ιδανικές συνθήκες να έχει ολοκληρωθεί μέσα σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των 60 λεπτών. Πρόκειται για το λεγόμενο δόγμα “Golden Hour” («Χρυσή Ώρα») υποδεικνύοντας την επιτακτική αναγκαιότητα ταχείας αντίδρασης σε οποιαδήποτε κατάσταση που αποσκοπεί στην διάσωση ανθρώπινων ζωών που κινδυνεύουν. Το χρονικό αυτό περιθώριο έχει καθοριστεί με γνώμονα το χειρότερο σενάριο, που είναι ο τραυματισμός φίλιου προσωπικού από εχθρικά πυρά οπότε και απαιτείται η μεταφορά του σε οργανωμένη νοσοκομειακή υποδομή.
Προκειμένου λοιπόν να υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες επιβίωσης (μέσω παροχής εξειδικευμένης περίθαλψης) ο χρόνος διάσωσης και μεταφοράς -αναγκαστικά- είναι ασφυκτικά περιορισμένος. Σύμφωνα με τις μελέτες για το συγκεκριμένο ζήτημα, η μεταφορά ενός τραυματία μαχητή από το πεδίο της μάχης σε νοσοκομείο εντός του προκαθορισμένου 60 λεπτου, έχει αποδειχτεί ότι προσφέρει εντυπωσιακά μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης, της τάξης του 98%!
Φυσικά η χρήση εναερίου μέσου όπως ελικόπτερα διάσωσης ή αεροσκαφών V-22 είναι επιβεβλημένη, γεγονός που επιβάλει τη διατήρηση ετοιμότητας εξειδικευμένων μονάδων διάσωσης σε 24ωρη βάση, 365 μέρες το χρόνο.
Το μοντέλο αυτό καθιερώθηκε στο Ιράκ και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, με δεσμευμένα ιπτάμενα μέσα και προσωπικό διάσωσης που επενέβη σε πολλές περιπτώσεις, επιδεικνύοντας υψηλή αποτελεσματικότητα στη διάσωση τραυματιών από το πεδίο της μάχης.
Οι μεγάλες αποστάσεις
Το πρόβλημα με τις επιχειρήσεις διάσωσης στην Αφρική είναι ότι οι αποστάσεις που πρέπει να διανύσουν οι φίλες μονάδες από την ηπειρώτικη Ευρώπη είναι πολύ μεγάλες. Κάτι τέτοιο καθιστά αδύνατη την εφαρμογή του δόγματος της «Χρυσής Ώρας», δημιουργώντας έντονο προβληματισμό στα αρμόδια επιτελεία για την εξεύρεση ικανοποιητικής λύσης.
Ακόμη και με τη χρήση προηγμένων εναερίων μέσων όπως τα V-22 Osprey (που διαθέτουν εμβέλεια και ταχύτητα αεροσκάφους μαζί με την ικανότητα κατακόρυφης προσγείωσης ελικοπτέρου), απαιτούνται ώρες για τη μεταφορά μιας ομάδας διάσωσης στην περιοχή της κρίσης, από την Ευρώπη.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κρίσης στη Βεγγάζη το 2012, όταν προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ δέχτηκε επίθεση από ισλαμιστές. Τότε η μονάδα αντιμετώπισης κρίσεων FAST (Fleet Anti-Terrorism Security Team) των Πεζοναυτών, χρειάστηκε 23 ώρες για να οργανωθεί και να φτάσει στην περιοχή με σημείο εξόρμησης την Σικελία, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Φυσικά από τότε πολλά έχουν αλλάξει, συνέπεια της διαπίστωσης ότι τα υφιστάμενα μέτρα και μέθοδοι αντίδρασης δεν ήταν αποτελεσματικά. Παρόλα αυτά, η πρόκληση παραμένει μεγάλη για το προσωπικό και πολίτες των ΗΠΑ που βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές σε περίπτωση που απαιτηθεί προστασία τους ή ακόμη επιβάλλεται εκκένωσή τους από την επικίνδυνη περιοχή.
Τη λύση στο πρόβλημα φιλοδοξεί να δώσει η συνεργασία των Πεζοναυτών που έχουν αναλάβει αυτές τις αποστολές με τους Διασώστες Μάχης της USAF, οι οποίοι χρησιμοποιούν μεταγωγικά αεροσκάφη και ελικόπτερα (αναλόγως της αποστολής και των αποστάσεων) προκειμένου να αναπτυχθούν στην περιοχή της κρίσης σε ελάχιστο χρόνο με ρίψη με αλεξίπτωτα πάνω από ξηρά ή θάλασσα.
