Από Σάββας Δ. Βλάσσης
H πρόσφατη δημοσιοποίηση φωτογραφικού υλικού από την εκπαίδευση των υποβρυχίων καταστροφέων (SAT) του Τουρκικού Ναυτικού, τυγχάνει είτε επιδερμικής και εντελώς ανεδαφικής “εξετάσεως” από τα στερούμενα ειδικεύσεως ΜΜΕ, είτε μιας πρώτης (και πάντως όχι σε βάθος) αξιολογήσεως από το μάτι ενός “ειδικού”. Στην πρώτη περίπτωση, η προβολή της ασκήσεως των βατραχανθρώπων από μερίδα του τουρκικού Τύπου, ως δήθεν “απάντηση” της Τουρκίας στην εμβάθυνση της ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συνεργασίας, είναι μια απλή ανοησία. Στην περίπτωση μιας πρώτης, πιο επιχειρησιακής “ματιάς“ όμως, μπορούν να γίνουν κάποιες προφανείς παρατηρήσεις.
Η μονάδα SAT είναι οργανωμένη ακολουθώντας πιστά τα πρότυπα οργανώσεως των αντιστοίχων μονάδων SEAL του Ναυτικού των ΗΠΑ. Η εκπαίδευση 50 εβδομάδων, χωρίζεται στις παρακάτω φάσεις: φάση προσαρμογής (3 εβδομάδες), φάση φυσικής καταστάσεως (7 εβδομάδες), φάση καταδύσεων μάχης (7 εβδομάδες), φάση κατά ξηρά αγώνος (7 εβδομάδες), φάση επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως (26 εβδομάδες).
Η δημοσιοποίηση φωτογραφικού υλικού και αποσπασμάτων βίντεο, αποτελεί, πέρα από τις καλώς νοούμενες “δημόσιες σχέσεις”, ένδειξη αυτοπεποιθήσεως λόγω της κτηθείσης πολεμικής εμπειρίας και της επιτυχούς συμμετοχής στους αντιανταρτικούς αγώνες στο εσωτερικό της χώρας και εκτός συνόρων.
Αντιπροσωπεύει βεβαίως και μία επίδειξη ισχύος, εφόσον στο δημοσιοποιημένο υλικό το προσωπικό φέρει σύγχρονο οπλισμό και υλικά, που αντιπροσωπεύουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας/ τεχνογνωσίας σε επιχειρησιακό επίπεδο. Πανάκριβα υλικά όπως οι τετράκυαλες διόπτρες νυκτερινής οράσεως GPNVG-18, σκοπευτικές διόπτρες ELCAN, βελτιωμένες αραβίδες με χαληνωτήριο κάννης που μηδενίζει το ανασήκωμα της κάννης κατά την βολή, σκοπευτικά λέιζερ, πολυβόλα M134 Minigun, φορείς εξαρτύσεως, κράνη νέου τύπου, σιγαστήρες ταχείας προσαρμογής κ.λπ. φανερώνουν πλούσια χρηματοδότηση προς κάλυψη ειδικών επιχειρησιακών αναγκών. Μπορεί τα εν λόγω υλικά, ή κάποια εξ αυτών, να είναι αγορασμένα σε σχετικώς περιορισμένους αριθμούς, η ύπαρξή τους όμως υποδηλώνει συνεπή και διαρκή παρακολούθηση της τεχνολογικής προόδου και των τάσεων όπως διαμορφώνονται διεθνώς. Μεγαλύτερη απόδειξη του τελευταίου άλλωστε, είναι η πλήρης υιοθέτηση σιγαστήρων τόσο στον ατομικό οπλισμό, όσο και στο πολυβόλο, κατά τις επιχειρήσεις στην Συρία, όπως φάνηκε από σχετικό δημοσιοποιημένο φωτογραφικό υλικό.
Η “αμερικανοποίηση” είναι πλήρης, όχι μόνο σε επίπεδο προγραμμάτων, οπλισμού και υλικών αλλά και σε επίπεδο τεχνικών. Τα ολιγόλεπτα βίντεο από το πεδίο βολής και η εφαρμογή της λεγομένης λαβής High Ready στο κράτημα της αραβίδος, κατά την κίνηση, είναι ένα αξιοσημείωτο στοιχείο. Το όπλο φέρεται με την κάννη προς τα άνω και όχι προς τα κάτω, όπως στην λαβή Low Ready. Η High Ready έχει επικρατήσει στους Αμερικανούς, όχι τόσο επειδή προσφέρει έναν επιπλέον βαθμό αυξημένης ασφαλείας για στελέχη που ενεργούν σε μικρές αποστάσεις μεταξύ τους αλλά κυρίως επειδή είναι πιο ξεκούραστη. Τα στελέχη των αμερικανικών Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων, που επί σειρά ετών έχουν υιοθετήσει την μόνιμη χρήση σιγαστήρων στον ατομικό οπλισμό, έχουν διαπιστώσει ότι η Low Ready μπορεί να είναι μια χαρά με όπλα περιορισμένων διαστάσεων, όπως το υποπολυβόλο ΜΡ5 ωστόσο, στην περίπτωση της αραβίδος με το επιπλέον βάρος του σιγαστήρος και άλλων παρελκομένων, καθιστά πιο απαιτητική την διατήρησή της επί χρόνο. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι Τούρκοι εφαρμόζουν κατά γράμμα τις αμερικανικές επιλογές στην επιχειρησιακή οπλοτεχνική.
Σε γενικότερο επίπεδο, δύο είναι τα συμπεράσματα:
- Πλούσια χρηματοδότηση για προμήθειες, συνεπάγεται αυτομάτως και την χρησιμοποίηση ικανών ποσοτήτων πυρομαχικών κατά την εκπαίδευση, την εκτέλεση ικανού αριθμού καταδύσεων κ.ο.κ. Από τα στοιχεία αυτά, διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό το λεγόμενο επίπεδο εκπαιδεύσεως, το οποίο όταν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, είναι φυσικό να πάσχει σε αληθοφάνεια και εν γένει ποιότητα, συνεπεία των περιορισμών στην διάθεση πυρομαχικών εκπαιδεύσεως κ.λπ.
- Η εικόνα περιποιημένων στελεχών που επιδεικνύουν πολύ καλή εικόνα από πλευράς τεχνικής, μπορεί να φανερώνει υψηλό επίπεδο εκπαιδεύσεως, δεν υποδηλώνει όμως απαραιτήτως και το επίπεδο οργανώσεως μιας μονάδος Ειδικών Επιχειρήσεων. Η οργάνωση συνιστά την κρίσιμη παράμετρο προσεγγίσεως τόσο της εκπαιδεύσεως, όσο και του επιχειρησιακού επιπέδου. Από το τελευταίο, καθορίζεται το “στήσιμο” μιας μονάδος στις επιχειρήσεις και σε τελική ανάλυση κατά τον μέγιστο βαθμό η απόδοσή της στην μάχη. Το επιχειρησιακό, επισκιάζει το τακτικό επίπεδο.
Συνοψίζοντας, έχουμε κάθε λόγο να θεωρούμε ότι τα βατράχια των “σκούρων” έχουν υψηλό βαθμό εκπαιδεύσεως, υψηλό ηθικό και καλή απόδοση στον αντιανταρτικό αγώνα. Παγίως, τον εχθρό δεν πρέπει να τον υποτιμάς αλλά ούτε και να τον υπερτιμάς. Το ζητούμενο σε τελική ανάλυση, είναι τί πράττουμε εμείς.
