Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ανεξαρτήτως του αν και πότε θα πραγματοποιηθεί τουρκική επιχείρηση προς το Μανμπίτζ, μετά την επίσημη εξαγγελία του προέδρου Τραμπ για αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία, παρατηρήθηκαν μετακινήσεις τουρκικών δυνάμεων προς τα σύνορα με την Συρία. Από το δημοσιοποιηθέν υλικό, μπορούν να γίνουν ορισμένες παρατηρήσεις.
Το περισσότερο υλικό από μετακινήσεις αρμάτων μάχης, δείχνουν Μ60Τ. Λιγότερες είναι οι φωτογραφίες που εμφανίζουν Leopard 2A4, κάτι το φυσιολογικό, εφόσον πρόκειται για υλικό που διατίθεται κυρίως στις μονάδες της 1ης Στρατιάς στον Έβρο.
Εάν ληφθούν υπ’ όψιν οι πρόσφατες πληροφορίες για ανάπτυξη Leopard 2A4 στην κατεχόμενη Κύπρο, οδηγούμαστε στην βάσιμη υπόθεση ότι πρόκειται για άρματα που είχαν λάβει μέρος είτε στην Επιχειρήση ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ είτε στην Επιχείρηση ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ. Αντί να επιστρέψουν στην Θράκη, μεταφέρθηκαν στην Κύπρο. Δεδομένο πάντως είναι ότι εκ των 320 περίπου αρμάτων του τύπου που ήταν συγκεντρωμένα στην Θράκη, τουλάχιστον δύο Επιλαρχίες (82 άρματα) έχουν αναπτυχθεί πλέον στην Κύπρο.
Ανάλογη εικόνα φρεσκοβαμμένων ΤΟΜΠ ACV-15 και άλλων οχημάτων, με μπεζ απόχρωση και όχι με παραλλαγή “ερήμου”, συνηγορεί στην υπόθεση ότι πρόκειται για υλικό νέων μονάδων που μεταφέρονται στην περιοχή.
Στο Πυροβολικό, αναμενόμενες είναι οι εικόνες αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ110Α2 των 203 mm. Τα εν λόγω πυροβόλα είναι “πανταχού παρόντα”, παρά την συμμετοχή των πολύ πιο σύγχρονων Firtina των 155 mm. Αιτία είναι τα τεράστια αποθέματα πυρομαχικών που παραχωρήθηκαν από τον Στρατό των ΗΠΑ, όταν ο συγκεκριμένος τύπος πυροβόλων αποσύρθηκε από αμερικανική υπηρεσία και παραχωρήθηκαν σε Ελλάδα και Τουρκία. Πρόκειται για βαρέα πυροβόλα με χαμηλό ρυθμό βολής, που όμως δεν κινδυνεύουν στην Συρία από πυρά αντιπυροβολικού ενώ η μεγάλη καταστρεπτικότητα της οβίδος των 203 mm είναι αναμφισβήτητη.
Για τον ίδιο λόγο, χρησιμοποιούνται τα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ107 των 175 mm, πλην όμως αυτά είναι λιγότερα σε αριθμό. Μετά πάντως από δυστύχημα που προκλήθηκε από έκρηξη οβίδος των 175 mm στις 9 Νοεμβρίου σε τουρκικό φυλάκιο, με αποτέλεσμα των θάνατο 7 στρατιωτών και τον τραυματισμό 26, αποφασίσθηκε η παύση χρησιμοποιήσεως των εν λόγω πυροβόλων. Το μέτρο ισχύει μέχρι να αποκαλύψει η διεξαγόμενη έρευνα τα αίτια του περιστατικού αλλά οι πρώτες υποψίες είναι φυσικό να περιστρέφονται γύρω από την παλαιότητα των μερίδων των εν λόγω πυρομαχικών.
Άλλο ενδιαφέρον υλικό που εμφανίζεται να μετακινείται στο πιθανό νέο μέτωπο, είναι οχήματα Pick Up πολιτικού τύπου, στις καρότσες των οποίων φέρονται ελαφρά πυροβόλα των 20 mm. Πρόκειται για τυπικό “οπλικό σύστημα” με το οποίο εφοδιάζονται οι υποστηριζόμενες από την Τουρκία συριακές δυνάμεις (FSA), τις οποίες έχουν οργανώσει και εκπαιδεύσει οι μονάδες Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι δυνάμεις αυτές χρησιμοποιούνται “μπροστά”, για να ανοίξουν τον δρόμο και να δώσουν την κύρια μάχη με τον αντίπαλο ενώ οι τουρκικές δυνάμεις, κατά βάση μονάδες καταδρομών συνεργαζόμενες με μηχανοκίνητα, ακολουθούν και ενισχύουν όποτε απαιτείται, ενώ μετά την κατάληψη εδάφους, προχωρούν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και την “αποστείρωση” του. Σε ρόλο συνδέσμου με τις συριακές μονάδες, ενεργούν προσκολληθείσες σε αυτές ομάδες τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων.
Σε ανάλογο φωτογραφικό υλικό, φάλαγγες μονάδων του FSA, εμφανίζονται με εντελώς καινούργια εξοπλισμένα οχήματα Pick Up. Το υλικό αυτό αγοράζεται από την Τουρκία και εξασφαλίζει την μηχανοκίνηση των συγκεκριμένων μονάδων ενώ προστασία θώρακος εξασφαλίζουν κατά περίπτωση δανεισμένα ΤΟΜΠ του Τουρκικού Στρατού, στην χρήση των οποίων έχουν εκπαιδευτεί.
Ήδη στα τουρκικά ΜΜΕ, προαναγγέλεται ότι η πρώτη μονάδα του FSA που θα κινηθεί προς Μανμπίτζ, είναι η Ταξιαρχία Hamza, διά συνεντεύξεως που παραχώρησε ο διοικητής της σε τουρκική εφημερίδα. Ο διοικητής της προσδιόρισε την δύναμη της ταξιαρχίας σε 6.500 άνδρες, εκ των οποίων οι 1.200 φέρουν το μπορντώ μπερέ -χορήγηση των τουρκικών μονάδων που φέρουν το ίδιο κάλυμμα κεφαλής- και θεωρούνται επίλεκτοι.
Επανερχόμενοι στα οπλικά συστήματα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, πρέπει να σημειωθεί ότι στις επιχειρήσεις τους στην Συρία, χρησιμοποιούν ό,τι όπλο τουρκικής αναπτύξεως έχει τεθεί σε υπηρεσία, για προφανείς σκοπούς. Η κίνηση αυτή, γίνεται και στο πλαίσιο του marketing, για την προώθηση δηλαδή των εξαγωγών της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Ήδη, στην φερόμενη νέα επιχείρηση που πρόκειται να διεξαχθεί, οι Τούρκοι προαναγγέλουν την χρησιμοποίηση νέων οπλικών συστημάτων, μεταξύ των οποίων:
- Αναβαθμισμένα άρματα μάχης Μ60ΤΜ.
- Πολλαπλοί Εκτοξευτές Πυραύλων TRG-300 με ρουκέτες των 300 mm, βεληνεκούς 120 χλμ.
- Αντιαρματικοί πύραυλοι L-UMTAS, προφανώς από τα επιθετικά ελικόπτερα Τ129Β.
- Σταθεροποιημένοι τηλεχειριζόμενοι σταθμοί οπλισμού SARP, με πολυβόλα βομβίδων 40 mm.
- Επιθετικά drone τύπου Kargu, για χρήση από περιπόλους Ειδικών Δυνάμεων.
- Βόμβες ακριβείας Teber 82, βασισμένες σε συλλογή με ποικιλία διαμορφώσεων κατευθύνσεως: μόνο αδρανειακη INS, συνδυασμό INS/ GPS, τριπλό συνδυασμό INS/ GPS/ λέιζερ και συνδυασμό INS/ λέιζερ.
Ως προς την αεροπορική διάσταση, η εμπλοκή της Τουρκικής Αεροπορίας αναμένεται να έχει μεγαλύτερη σημασία, σε σχέση με τις προηγούμενες επιχειρήσεις που αναλήφθηκαν στην επικράτεια της Συρίας. Επειδή στην περίπτωση της Μανμπίτζ υφίσταται η προοπτική αντιπαραθέσεως με τις κυβερνητικές δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ, εκτιμάται ότι υπάρχει κίνδυνος αμφισβητήσεως της τουρκικής αεροπορικής κυριαρχίας, μέσω της προωθήσεως αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων, όπως το επίφοβο μεγάλου βεληνεκούς S-300PMU2.
Ο λόγος αυτός είναι αρκετός για να θέτει στους Τούρκους επιτελείς την επιχειρησιακή ανάγκη για σχεδίαση αποστολών καταστροφής της συριακής αεράμυνας. Ως εκ τούτου, αποκτά σημαίνουσα σημασία η αξιοποίηση όπλων μακρού πλήγματος. Επειδή τα αμερικανικής κατασκευής όπλα της κατηγορίας είναι περιορισμένα σε αριθμό, οι πύραυλοι Popeye I που έχουν αποκτηθεί από το Ισραήλ πρέπει να έχουν εξαντλήσει το προσδόκιμο του επιχειρησιακού βίου τους, μόνη λύση αποτελεί ο τουρκικής προελεύσεως πύραυλος αέρος-εδάφους SOM, βεληνεκούς 250 χλμ. Για τον λόγο αυτόν, αναλήφθηκαν δύο πρωτοβουλίες: η πρώτη αφορά την ανάθεση συμβάσεως για προμήθεια 415 πυραύλων SOM, πέραν των αρχικών μικρών παρτίδων που έχουν παραληφθεί και η δεύτερη, την πιστοποίηση του όπλου στα πλέον προηγμένα F-16 Block 50+, επειδή μέχρι σήμερα είναι πιστοποιημένα για τα αναβαθμισμένα F-16 Block 40/50.
