Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Απεβίωσε στις 2 Δεκεμβρίου ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’Εστέν, σε ηλικία 94 ετών. Το όνομα του φιλέλληνα Γάλλου πολιτικού άνδρα, συνδέθηκε με τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τον οποίο υπήρχε προσωπική φιλία. Ο ντ’ Εστέν διέθεσε αεροσκάφος στον Καραμανλή, με το οποίο αυτός επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι την νύκτα 23/24 Ιουλίου 1974.
Από τους μύθους που επικράτησαν γύρω από τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, είναι η υπόθεση της προμήθειας των 40 μαχητικών αεροσκαφών Mirage F.1CG από την Ελλάδα, στην οποία υποτίθεται ότι, κατόπιν παρακλήσεως του Έλληνα πρωθυπουργού, ο Γάλλος πρόεδρος παρενέβη και επισπεύσθηκαν οι παραδόσεις των αεροσκαφών στην Ελλάδα.
Τα πραγματικά γεγονότα είναι άλλα.
Η σύμβαση της προμήθειας των 40 γαλλικών μαχητικών, υπεγράφη στις 16 Ιουνίου 1974 επί καθεστώτος Δημητρίου Ιωαννίδη. Ο τότε Αρχηγός Αεροπορίας Αντιπτέραρχος (Ι) Αλέξανδρος Παπανικολάου, είχε διαβεβαιώσει τον γράφοντα ότι στις σχετικώς σύντομες διαπραγματεύσεις με τους Γάλλους, η ελληνική πλευρά είχε θέσει ως όρο την ταχεία παράδοση των αεροσκαφών. Οι Γάλλοι, δεν θα… κολλούσαν εκεί, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολύτιμη σύμβαση. Ανταποκρίθηκαν πράγματι και όντως έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 1975, άρχισαν οι αφίξεις των Mirage στην Τανάγρα.
Τα όσα επικράτησαν να λέγονται για δήθεν παρέμβαση Καραμανλή, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά φημολογίες οι οποίες αναπτύχθηκαν μεταπολιτευτικώς από κυβερνητικούς κύκλους για ευνόητους λόγους. Όντως επί Καραμανλή υπεγράφησαν και άλλες συμβάσεις για την προμήθεια οπλικών συστημάτων από την Γαλλία. Αλλά η “μαζική” προμήθεια των Mirage, μαζί με άλλα αεροπλάνα από τις ΗΠΑ (60 A-7H Corsair, 40 T-2E Buckeye, 12 C-130H Hercules) υπεγράφησαν τον Ιούνιο του 1974 επί στρατιωτικού καθεστώτος.
Επειδή οι συμβάσεις εκείνες ανατέθηκαν μόλις έναν μήνα περίπου πριν την επιστροφή στην Δημοκρατία, ήταν πολύ εύκολο να πιστώνονται το επόμενο διάστημα στον Καραμανλή. Ενδεικτικό της πρακτικής αυτής και για λόγους κομματικής εκμεταλλεύσεως, είναι το γεγονός ότι σε προεκλογικό ενημερωτικό φυλλάδιο το 1977, όλες οι συμβάσεις προμήθειας πολεμικών αεροσκαφών του Ιουνίου 1974, περιλαμβάνονται ως επίτευγμα της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η προμήθεια των γαλλικών αεροσκαφών Mirage F.1CG από την Ελλάδα, ήταν απροσδόκητη. Η απόφαση ήταν καθαρά πολιτική, προσωπικώς από τον Ιωαννίδη, ο οποίος επεδίωκε την διατήρηση των καλών σχέσεων του καθεστώτος του με το Παρίσι. Η Πολεμική Αεροπορία δεν ερωτήθηκε καν. Ο τότε πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ανακοίνωσε απλώς την απόφαση στον Αντιπτέραρχο Παπανικολάου. Η αεροπορία ήθελε αεροπλάνα. Εφόσον η κυβέρνηση της έδινε, πέρα από όσα αεροπλάνα ζητούσε από τις ΗΠΑ, και 40 επιπλέον από την Γαλλία, δεν υπήρχε λόγος αρνήσεως από την Πολεμική Αεροπορία. Αυτή ήταν η “αντίληψη”, όπως την μετέφερε προσωπικώς στον γράφοντα ο τότε Αρχηγός Αεροπορίας.
Η Αθήνα επεδίωκε στενές σχέσεις με την Γαλλία, επειδή υπήρχαν σοβαροί οικονομικοί λόγοι. Την εποχή εκείνη, το 1/3 των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, ήταν γαλλικές! Πέρα από τους εξοπλισμούς, οι Γάλλοι είχαν εκμεταλλευθεί το ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον και την ανάκαμψη της οικονομίας στην περίοδο της επταετίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το 1971, όταν η Πολεμική Αεροπορία αναζητούσε ένα νέο μαχητικό, η γαλλική Avions Marcel Dassault – Breguet Aviation κατέθεσε μια πολύ δελεαστική και προωθημένη πρόταση. Η γαλλική εταιρεία πρότεινε το νέο της επίτευγμα, το Mirage F.1CG που είχε αναπτύξει με δική της πρωτοβουλία, όχι όμως μόνο ως προϊόν αγοράς. Έχοντας εξασφαλίσει στα τέλη του 1971 μια πρώτη σύμβαση κατασκευής 85 Mirage F.1 για την Γαλλική Αεροπορία, η εταιρεία πρότεινε στην Αθήνα την συμπαραγωγή του αεροσκάφους στην Ελλάδα με ποσοστό ελληνικής συμμετοχής 20%! Την εποχή εκείνη, το στρατιωτικό καθεστώς προέβαινε στα πρώτα βήματα εγκαθιδρύσεως εθνικής βιομηχανίας αεροπορικού υλικού (που το 1975 έλαβε την μορφή της ΕΑΒ) και οι Γάλλοι διέκριναν μια ευκαιρία. Επρόκειτο για μια επιχειρηματική επενδυτική πρόταση, η οποία όμως δεν φαίνεται να έτυχε ιδιαίτερης επεξεργασίας από το στρατιωτικό καθεστώς. Η Πολεμική Αεροπορία την εποχή εκείνη, επιθυμούσε διακαώς το αποδεδειγμένης αξίας F-4E Phantom και γι’ αυτό το 1972 παραγγέλθηκαν 36 αεροσκάφη.
