Η “Νέα Ελλάδα”, πέρα από Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που πρέπει να βλέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Από Σάββας Δ. Βλάσσης

«Στα μεγάλα μπορούμε τελικά να συμφωνήσουμε. Η νέα Ελλάδα η οποία ξημερώνει, μπαίνει σε μια νέα εποχή με πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας την κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Σήμερα, άνοιξε ένα παράθυρο στο μέλλον και καθώς η χώρα μας εισέρχεται πιο αισιόδοξη στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα αποκτά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο που συμβολίζει ακριβώς αυτή τη μετάβαση στη νέα εποχή».

Με αυτά τα λόγια ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συνόψισε την κυβερνητική αποτίμηση από την εκλογή της κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Νέα εποχή», «παράθυρο στο μέλλον», «πιο αισιόδοξη», «πρόσωπο που συμβολίζει». Αμετροεπής ονείρωξη;

Εάν η εκλογή για πρώτη φορά μιας επιτυχημένης δικαστού με εγνωσμένες οικολογικές ευαισθησίες, συμβολίζει για μια ολόκληρη χώρα όλα τα ανωτέρω, προφανώς ο λαός της έχει επιλύσει προ πολλού σοβαρά ζητήματα και προκλήσεις όπως η οικονομική ανάπτυξη, η δημογραφική βόμβα και η επιβίωσή του που απειλείται εντονότερα πλέον από τον εχθρό του γένους.

Όμως η χώρα δεν έχει συνέλθει ακόμη από την οικονομική και κοινωνική κρίση, η ανάπτυξη είναι ακόμη όνειρο, οι Έλληνες λιγοστεύουν και πλημμυρίζουν από λαθρομετανάστες χωρίς προοπτική απομακρύνσεως ενώ η αμυντική ισχύς έχει υποβαθμισθεί σε δεινό βαθμό, λόγω αδιαφορίας την τελευταία 15ετία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η χώρα επιδιώκει να αξιοποιήσει τον υποθαλάσσιο πλούτο της, μια στρατηγική επιλογή συνδεδεμένη με την απαρχή μιας νέας οικονομικής αναπτύξεως πρωτόγνωρης για τα δεδομένα της. Μια στρατηγική επιλογή που την έχει οδηγήσει σε ένα άλλου ποιοτικού επιπέδου όραμα στρατηγικής συνεργασίας με φιλικές χώρες της Μεσογείου, μέσω του οποίου θα επωφεληθεί και θα ενισχυθεί και η δεύτερη κρατική οντότητα του Ελληνισμού, η Κυπριακή Δημοκρατία.

Υπάρχει μόνο ένα μεγάλο πρόβλημα. Όλα αυτά θέλει να τα αρπάξει και να τα ακυρώσει η Τουρκία. Και η αντιμετώπιση αυτής της θεμελιώδους απειλής για την επιβίωση του Ελληνισμού, δεν αποτελεί ούτε αρμοδιότητα, ούτε σχετίζεται με τις θεσμικές, πνευματικές και ψυχικές ικανότητες του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας.

Εάν για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, το ανωτέρω επικοινωνιακό παραλήρημα με λάβαρο το γυναικείο φύλο στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, που όμως θεσμικώς έχει καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα, μπορεί να έχει την όποια θετική επίδραση στην αντιμετώπιση του αναβαθμισμένου κινδύνου για την επιβίωση του έθνους, τότε εμπρός του βρίσκεται ο Ερντογάν και ο ακραίος νεοθωμανισμός για να… βάλουν τα γέλια.

Η Ελλάδα, βρίσκεται εμπρός σε ένα σταυροδρόμι, στο οποίο για να φθάσει, βίωσε τον άμετρο λαϊκισμό, την ανάδειξη ανεύθυνων και ασυνάρτητων κυβερνώντων που την έφεραν στο χείλος της αυτοκτονίας και μια πρωτοφανή αντιπαραγωγική διαδικασία απομονωτισμού και εσωστρέφειας που την αποξένωσαν και την απαξίωσαν διεθνώς. Η “νέα Ελλάδα” που ανατέλλει, δεν ορίζεται από τις επιθυμίες και τα σχέδια του πρωθυπουργού, που παραδοσιακώς στο πολιτικό στερέωμα της χώρας είναι κοντόφθαλμα και περιορίζονται στο εσωτερικό “μέτωπο”. Και αν αυτό δεν το έχει αντιληφθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρακολουθώντας από τον καιρό ακόμη που ήταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως την νέο-οθωμανική “επέλαση” κατά του Ελληνισμού από το 2016 τουλάχιστον, τότε υπάρχει σοβαρό εθνικό πρόβλημα.

Η “νέα Ελλάδα”, μπορεί να προσδιορισθεί μόνο από την ανταπόκρισή της στην θανάσιμη απειλή που εντείνεται και πρέπει να αντιμετωπίσει. Δυστυχώς για την φρέσκια κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι όποιοι υπολογισμοί, σχεδιασμοί και οράματα υπήρχαν προ της αναλήψεως της εξουσίας, κινδυνεύουν με ολοσχερή κατάρρευση εμπρός στον γιγαντούμενο “Πυλώνα του Κακού” που ορθώνεται στα ανατολικά.

Την κατάσταση, δεν μπορεί να συλλάβει ίσως το σημερινό πολιτικό προσωπικό κι από αυτή την άποψη, η ιστορική ευθύνη που βαρύνει την παρούσα κυβέρνηση είναι χωρίς υπερβολή τεράστια. Ένα έθνος του οποίου απειλείται η ίδια η επιβίωση μόλις 200 έτη μετά την Παλιγγενεσία, δεν μπορεί να πελαγοδρομεί στον γνώριμο ανεύθυνο πολιτικό λαϊκισμό τυχοδιωκτών και τυχάρπαστων στοιχείων με ψευτοπροοδευτικό αυτοπροσδιορισμό. Η χώρα και όλο το έθνος, πρέπει να συσπειρωθούν πίσω από ένα όραμα “Εθνικής Επιβιώσεως”, πέρα από κενές περιεχομένου θεωρίες περί “ευρωπαϊκής ολοκληρώσεως”, που θα επιδιώκει την επίτευξη των στρατηγικών στόχων σε όλα τα επίπεδα, μέσα από την αδιαπραγμάτευτη σιγουριά και ασφάλεια των εθνικών όπλων. Και αυτή την συσπείρωση δεν θα την δώσει οποιοδήποτε πρόσωπο επιλεγεί για το ύπατο αξίωμα χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Είναι καιρός να αποδοθεί πολύ μεγαλύτερη προσοχή από τον πολιτικό κόσμο στους φυσικούς φορείς της έννοιας της Στρατηγικής σε όλα τα επίπεδα. Ο ίδιος ο εχθρός το εφαρμόζει, υιοθετώντας ως εθνική πολιτική δόγματα και τολμηρά εγχειρήματα (“Γκρίζες Ζώνες”, “Γαλάζια Πατρίδα”) που εμπνεύστηκαν στρατιωτικοί και όχι χαρτογιακάδες και τυχάρπαστοι διπλωμάτες ή πολιτικάντηδες, με αποτελέσματα που έχουν διεθνή αντίκτυπο. Είναι καιρός να επικρατήσει στην Ελλάδα μια αυξημένη συναίσθηση ευθύνης και εγρηγόρσεως που δεν μπορεί παρά να έχει ως πηγή την ίδια την υπεύθυνη κυβέρνηση, με την βοήθεια της στρατιωτικής ηγεσίας.

Στην χθεσινή τελετή παραδόσεως – παραλαβής καθηκόντων Α/ΓΕΕΘΑ, τόσο ο απερχόμενος όσο και ο νέος Αρχηγοί, μέσα από τις Ημερήσιες Διαταγές τους, υπογράμμισαν την αυτονόητη ανάγκη αυξήσεως των πόρων και επενδύσεων για τον αμυντικό μηχανισμό της χώρας. Ο Πτέραρχος (Ι) Χ. Χριστοδούλου τόνισε την περικοπή των αμυντικών δαπανών κατά 55% σε σχέση με το παρελθόν ενώ ο Στρατηγός Κ. Φλώρος το έθεσε εμμέσως πλην σαφώς, χρησιμοποιώντας την συγκλονιστική, απέριττη και δίχως περιθώρια παρεξηγήσεων φράση συνεγέρσεως της «ΠΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ». 

Η “νέα Ελλάδα” στο διεθνές στερέωμα, που δεν γνωρίζουμε κατά πόσο έχει την ενόραση να σκιαγραφήσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει να αντιμετωπίσει μια νέα Τουρκία, που ουδεμία σχέση έχει ακόμη και με αυτό που αντιπροσώπευε μόλις στο πρόσφατο παρελθόν. Η δημιουργική και τολμηρή εξωτερική πολιτική των νεο-Οθωμανών τυράννων που πλήττει ευθέως τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού, στηρίζεται στην αλματώδη επαύξηση της στρατιωτικής τους ισχύος και αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο μέσα από μία αναλογική ενίσχυση της ελληνικής ένοπλης ισχύος. Το πώς πρέπει να διαμορφωθεί η τελευταία από τούδε και στο εξής, το δίνει το μέτρο των εκπεφρασμένων στρατιωτικών οραμάτων του εχθρού, που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη και παρακολουθεί στενά το ΓΕΕΘΑ αλλά όχι, όπως φαίνεται, οι λοιποί κρατικοί μηχανισμοί.

Ο άξιος νέος Α/ΓΕΕΘΑ, καλείται να σχεδιάσει με τους επιτελείς του την ελληνική στρατιωτική ανάπτυξη σε Βραχυπρόθεσμο, Μεσοπρόθεσμο και Μακροπρόθεσμο πλαίσιο, δηλαδή για την διετία 2020-21, μέχρι το 2025 που θα παραδίδει καθήκοντα στον διάδοχό του και έως το 2030. Είναι ζωτικής σημασίας η στρατιωτική ηγεσία που επιλέχθηκε από αυτή την κυβέρνηση, να περάσει τα μηνύματα και μέσα από κλίμα πολιτικής συναινέσεως ο πρωθυπουργός να πετύχει ένα “Εθνικό Συμβόλαιο” που θα αφορά την ιστορική προοπτική του έθνους απέναντι στην εν ειρήνη νεο-οθωμανική τυραννία που βιώνουμε ήδη. 

Σε Βραχυπρόθεσμο Πλαίσιο, η κυβέρνηση πρέπει να αποκαταστήσει την εύρυθμη λειτουργία του Στρατεύματος, αφιερώνοντας εκείνα τα αυξημένα κονδύλια που απαιτεί το οικοδόμημα, ξεχνώντας αποδεδειγμένως αποτυχημένες θεωρίες περί “μικρότερου και ικανότερου στρατού”, διότι το μέγεθος δεν μπορεί να ορίζεται ανεξαρτήτως των γεωγραφικών δεδομένων και του δυναμικού του εχθρού. Αύξηση της στρατιωτικής θητείας σε άνω των 12 μηνών, αποκατάσταση της ροής εισερχομένων σε παραγωγικές σχολές και περισσότερες προσλήψεις ΕΠΟΠ, είναι στοιχειώδη μέτρα για την “ανάσταση” των οργάνων και λειτουργιών του οικοδομήματος από όλες τις πλευρές. Έμφαση στις δυνατότητες υποστηρίξεως και συντηρήσεως του υλικού και επενδύσεις χαμηλού κόστους – υψηλής αποδόσεως, όπως οι Ειδικές Δυνάμεις, ο Κυβερνοπόλεμος και ανάπτυξη ικανοτήτων σε “πολλαπλασιαστές ισχύος” στους τομείς του Ηλεκτρονικού Πολέμου, των σύγχρονων δομών Διοικήσεως & Ελέγχου καθώς και των Δικτυοκεντρικών και Διαχωρικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, ο Α/ΓΕΕΘΑ πρέπει να ασκήσει όλη την επιρροή του ώστε σε εύλογο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση να πετύχει νέα MDCA με τις ΗΠΑ που θα εξασφαλίζει σοβαρό οικονομικό αντάλλαγμα για τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σε Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την ενισχυμένη τουρκική αεροναυτική ισχύ, στην οποία θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν τα χειρότερα δυνατά σενάρια, όπως η τελική απόκτηση μαχητικών F-35, με κάποια καθυστέρηση. Από εκεί και πέρα, ο εχθρός θα διαθέτει αντιτορπιλικά Αντιαεροπορικής Άμυνας Περιοχής, σύγχρονα υποβρύχια, “μίνι αεροπλανοφόρο” και ένα μεγάλο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων διαφόρων κατηγοριών.

Η σοβαρότερη όμως εξέλιξη που αναμένεται να ανατρέψει τους συσχετισμούς μέχρι το 2025, είναι η εκτίμηση ότι η Τουρκία θα έχει αποκτήσει πυρηνικά όπλα, με εξαπόλυση μέσω βαλλιστικών πυραύλων βεληνεκούς 2.000 χλμ. Ναι, για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, είναι υπαρκτός και εφικτός στόχος των νεο-Οθωμανών.

Είναι σαφές ότι τα ανωτέρω, απαιτούν άλλης κλίμακος “επενδύσεις” της χώρας και του έθνους στην Άμυνα. Αυστηρή τεχνοκρατική προσέγγιση σε συνδυασμό με αποφασιστική και τολμηρή διακυβέρνηση, αυτά ακριβώς που διακρίνουν τον εχθρό επί εποχής Ερντογάν, είναι τα ζητούμενα. Μόνο μακριά από ανεύθυνους λαϊκισμούς -είτε άκομψους αριστεροκεντρώους που έχουν καταντήσει γραφικοί, είτε γλυκανάλατους κεντροδεξιούς που τείνουν να καταστούν μάστιγα- με αξιοκρατία και μαχητική νοοτροπία “απειλούμενου έθνους”, μπορούν Ελλάδα και Κύπρος να αντιμετωπίσουν το μέλλον και να το χτίσουν όπως επιθυμούν.

Οι εξοπλισμοί από τον ΑΒΕΡΩΦ μέχρι σήμερα – Συνεχίζοντας να “το ρισκάρουμε”