Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η ικανότητα αξιόπιστης ταχείας αντιδράσεως με αυξημένη δυνατότητα επεμβάσεως, είναι ένας από τους κυριότερους στόχους του οράματός του, όπως το παρουσίασε σε γενικές γραμμές εχθές ο Α/ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος (Ι) Χρήστος Χριστοδούλου. Είναι προφανές ότι η ταχεία αντίδραση, βρίσκεται στον πυρήνα του ενδιαφέροντος οποιουδήποτε αρχιστρατήγου ο οποίος οφείλει να καλύψει ευρύ μέτωπο με έντονους γεωγραφικούς διαχωρισμούς, που αυξάνουν την πρόκληση.
Όπως αναφέρθηκε, στόχος είναι η συγκρότηση μιας “ευέλικτης Διακλαδικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης με αυξημένη δυνατότητα επέμβασης σε οποιονδήποτε τομέα του σύγχρονου, περίπλοκου επιχειρησιακού περιβάλλοντος και έναντι κάθε ενδεχόμενης απειλής, ώστε να αποτραπεί ή/και να αντιμετωπισθεί, εάν απαιτηθεί, κάθε προσπάθεια αμφισβητήσεως της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας”.
Εφόσον η Πολεμική Αεροπορία διακρίνεται από τον ύψιστο βαθμό ευκινησίας και ταχύτητος ενώ το Πολεμικό Ναυτικό επίσης διαθέτει τα ανωτέρω χαρακτηριστικά -αν και σε μικρότερο βαθμό- η πρόκληση στην επιδίωξη της ταχείας αντιδράσεως εστιάζεται στις δυνάμεις του Στρατού, για την ανακατάληψη ή κατάληψη εδάφους. Κι επειδή πέραν των δυνάμεων προκαλύψεως, των δυνάμεων αμύνης του Δ΄ Σώματος Στρατού στην Θράκη και των φρουρών του νησιωτικού χώρου, η δυνατότητα ταχείας επεμβάσεως εκτός της Ζώνης Ευθύνης τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη, απομένουν οι λεγόμενες Ειδικές Δυνάμεις και οι αεροκίνητες.
Οι Ειδικές Δυνάμεις στο επίκεντρο
Η ταχεία επέμβαση των Ειδικών Δυνάμεων και των αεροκινήτων, εξαρτάται από τα διατιθέμενα αεροπορικά και ναυτικά μέσα. Εν προκειμένω, ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει αξιόλογη δύναμη ελικοπτέρων μεταφορών της Αεροπορίας Στρατού, που είναι και η πλέον πρόσφορη επιλογή, δεδομένων των μικρών ταχυτήτων που αναπτύσσουν τα ναυτικά μέσα, που ούτως ή άλλως διατίθενται και σε περιορισμένους αριθμούς.
Όπως καθίσταται αντιληπτό, εφόσον κεντρικό ρόλο έχουν οι Ειδικές Δυνάμεις, οι αεροκίνητες και η Αεροπορία Στρατού, σε αυτές θα πρέπει να αποδοθεί έμφαση, προκειμένου να αποκτήσουν την “αυξημένη δυνατότητα επέμβασης”. Υπό τους όρους αυτούς, η προσπάθεια του ΓΕΕΘΑ να προωθήσει την συγκρότηση της Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου (ΓΕΕΘΑ/ΔΕΠ) ένα συγκεντρωτικό σχήμα για το σύνολο των μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων και Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού, αποδεικνύεται ως κρίσιμης σημασίας.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Γεώργιος Καμπάς εξέφρασε “αντιρρήσεις” ως προς το εγχείρημα, δεδομένου ότι το ΓΕΕΘΑ εμφανίζεται να ζητεί την αναβάθμιση των σχετικών μονάδων που κατά μείζονα λόγο παραμένουν υπό την διοικητική διοίκηση του ΓΕΣ, χωρίς όμως ο προϋπολογισμός (λειτουργικός και αναπτυξιακός) του ΓΕΣ, όπως και όλων των Γενικών Επιτελείων, να είναι ο ανάλογος. Στην πραγματικότητα, ακόμη και την τελευταία πενταετία, οι λειτουργικοί προϋπολογισμοί όλων των Γενικών Επιτελείων συρρικνώνονται διαρκώς. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατη η επίτευξη του στόχου καθώς το ΓΕΣ καλείται να υποστηρίξει την αναβάθμιση της εκπαιδεύσεως, των μέσων και υλικών, όπως ζητεί το ΓΕΕΘΑ, χωρίς όμως να του παρέχεται και η ανάλογη υποστήριξη σε πόρους.
Οι ενστάσεις του Α/ΓΕΣ ελήφθησαν υπ’ όψιν όμως ο στόχος διατηρείται. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, ο Α/ΓΕΕΘΑ έδωσε εντολή να ολοκληρωθεί η διαδικασία για την ΓΕΕΘΑ/ΔΕΠ προκειμένου να προωθηθεί ως πρώτο μέρος της συνολικής αναδιοργανώσεως του Ελληνικού Στρατού που έχει μελετηθεί. Ούτως ή άλλως, το κόστος που ενέχει το εγχείρημα της ΓΕΕΘΑ/ΔΕΠ, είναι μικρό.
Όμως ο στόχος του ΓΕΕΘΑ για μια ανώτερη Διακλαδική Δύναμη Ταχείας Αντιδράσεως, είναι πολύ ευρύτερος απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης. Στην αντίληψη του Πτεράρχου Χριστοδούλου, ως τέτοια δύναμη, δεν νοείται μόνο η λεγομένη “Δύναμη Δ”, αλλά προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να μετεξελιχθεί το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων! Ο Α/ΓΕΕΘΑ φαίνεται να επιδιώκει μία ολιστική “αντιμετώπιση”, λαμβάνοντας υπ’ όψιν, κατά τα φαινόμενα, τις αλλαγές των οροφών δυνάμεων, οι οποίες κρίνονται αναπόφευκτες λόγω της σταθερής υποχρηματοδοτήσεως των Ενόπλων Δυνάμεων την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Προφανώς και ο στόχος της ΓΕΕΘΑ/ΔΕΠ διατηρεί την σημασία του ωστόσο, το ΓΕΕΘΑ θα πρέπει να στραφεί στην κατεύθυνση της δημιουργίας νέων υποδομών και διακλαδικής ολοκληρώσεως μέσω νέων τεχνολογιών και πολλαπλασιαστών ισχύος, προκειμένου να επιτευχθεί ικανότητα δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων.
Η πρόκληση είναι μεγάλη. Το κόστος, δεν μπορεί να παραβλέπεται. Ακόμη λοιπόν και αν για την υλοποίηση του οράματος του ΓΕΕΘΑ, οι προμήθειες νέων οπλικών συστημάτων δεν θεωρούνται το μείζον, η αύξηση των δαπανών για τον εκσυγχρονισμό σε υποδομές, τεχνολογίες, αισθητήρες και υλικά αιχμής, είναι αναπόφευκτη.
