Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 6 Αυγούστου το αμερικανικό Υπουργείο Αμύνης ανακοίνωσε την πρόθεση προμήθειας από την γερμανική Rheinmetall Waffe Munition GmbH μικρών ποσοτήτων διατρητικών πυρομαχικών πυροβόλου αρμάτων DM53 και DM53A1 των 120 mm. Η προμήθεια των 90+90 πυρομαχικών, θεωρείται προάγγελος μεγαλύτερης προμήθειας για την κάλυψη αναγκών των αρμάτων μάχης Μ1Α2 Abrams, κατόπιν δοκιμών και αξιολογήσεων, προκειμένου να απολαμβάνουν το πλεονέκτημα της αυξημένης διατρητικής ισχύος των εν λόγω πυρομαχικών.
Η υπόθεση εντυπωσιάζει, αφενός επειδή άπαντες αντιλαμβάνονται ποιος είναι ο αγοραστής και οι απαιτήσεις του, αφετέρου επειδή η προτίμηση ξένων πυρομαχικών, την στιγμή που υπάρχουν και αμερικανικής κατασκευής, υποδηλώνει την αναγνώριση της γερμανικής ανωτερότητος. Κι έτσι, ο καθένας στην Ελλάδα μπορεί να θυμηθεί το “σήριαλ” που ξετυλίχθηκε στην χώρα μας, όταν μετά την σύμβαση για την προμήθεια αρμάτων Leopard 2 το 2003, “καταφέραμε” να μην προμηθευτεί άμεσα ο Ελληνικός Στρατός τα κατάλληλα πυρομαχικά γι’ αυτά.
Οι παλαιότεροι γνωρίζουν ότι ενώ αρχικώς είχε προβλεφθεί δαπάνη τόσο για την προμήθεια αρμάτων όσο και για 28.320 βλήματα 120 mm, στην πορεία, τα κονδύλια για τα πυρομαχικά απορροφήθηκαν για να καλυφθεί το κόστος των αρμάτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν “στρατόπεδα” αντιπροσώπων και αξιωματικών που βραχυκύκλωσαν την κατάσταση, με ευθύνη και της πολιτικής ηγεσίας και επί σειρά ετών ο Ελληνικός Στρατός που εφοδιάσθηκε με το καλύτερο άρμα μάχης παγκοσμίως, να μην διαθέτει πυρομαχικά για να πολεμήσει με αυτά.
Ισχυρότερο ήταν το “κύκλωμα” που προωθούσε την προμήθεια πυρομαχικών από την τότε ισραηλινή ΙΜΙ. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι ήταν και το πρώτο που εμφανίσθηκε να εκδηλώνει ενδιαφέρον στις ελληνικές υπηρεσίες. Κι όσο οι συνθήκες επέτρεπαν να υποστηρίζει ο καθένας ότι προσέφερε πιστοποιημένα πυρομαχικά για το γερμανικό άρμα -και μιλάμε για το πυροβόλο L55 στα Leopard 2 HEL, που είχε επιλεγεί με κριτήριο τις αυξημένες επιδόσεις διατρήσεως με τα ανάλογα πυρομαχικά- η υπόθεση βάλτωσε για λόγους που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί.
Το αστείο είναι ότι οι υποστηρικτές των Ισραηλινών, σημείωναν με νόημα ότι στις βολές που πραγματοποίησε η KMW σε πύργο άρματος, όπως ζήτησε το ΓΕΣ προκειμένου να καταδειχθεί η ανθεκτικότητα της θωρακίσεως, χρησιμοποιήθηκαν ισραηλινής προελεύσεως πυρομαχικά. Αυτό διαφημιζόταν από το κύκλωμα, ως ένδειξη πιστοποιήσεως και αναγνωρίσεως του ισραηλινού πυρομαχικού. Οι γνωρίζοντες όμως, μπορούσαν να αντιληφθούν ότι σκοπίμως οι Γερμανοί έκαναν αυτή την επιλογή, ακριβώς επειδή οι επιδόσεις του ισραηλινού πυρομαχικού ήταν υποδεέστερες του γερμανικού και δεν μπορούσε να διατρηθεί η θωράκιση πύργου του Leopard 2…
Τα επόμενα χρόνια, τα Leopard 2 που εντάχθηκαν σε υπηρεσία, παρέμεναν με περιορισμένο απόθεμα πυρομαχικών παλαιότερων τύπων, που δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις αυξημένες επιδόσεις του πυροβόλου L55 που έφεραν τα Leopard 2 HEL. Η προμήθεια αριθμού DM53A1 ανατέθηκε μόνο το 2012, όταν ο τότε υπηρεσιακός ΥΕΘΑ πρώην Α/ΓΕΣ Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος, έπεισε τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Π. Πικραμένο για την κρισιμότητα της καταστάσεως ενώ το 2014 πλέον, ανατέθηκε σύμβαση για 12.000 DM63 και DM63A1 στην Rheinmetall.
Ωστόσο, δεν υλοποιήθηκε ποτέ η προμήθεια επιπλέον 30.360 βλημάτων με συμπαραγωγή, προς κάλυψη των συνολικών αναγκών. Συνολικώς, ένα από τα αποτελέσματα της πιέσεως και του “ισραηλινού κυκλώματος”, πέραν του “μπλοκαρίσματος” επί σειρά ετών της διαδικασίας προμήθειας, ήταν να μην εμπλακεί και η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, διά της ΕΑΣ, σε ένα σοβαρό πρόγραμμα συμπαραγωγής πυρομαχικών αρμάτων.
Αυτός ο επιζήμιος για τον Ελληνικό Στρατό γόρδιος δεσμός, προκλήθηκε επειδή το ισραηλινό κύκλωμα επηρέαζε στρατιωτικούς και κυβερνητικούς. Όλα αυτά εξελίχθηκαν σε μια περίοδο που κυβερνούσε η ΝΔ.
Μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 και την ανάδειξη στην εξουσία της ΝΔ, όλως… τυχαίως, φαίνεται ότι έχουμε ενεργοποίηση αποστράτων με επιρροή και αναβίωση καταστάσεων όπως η παραπάνω. Ξαφνικά “ανακαλύφθηκαν” συγκεκριμένα προγράμματα που βαπτίσθηκαν “εθνικά”, με σκοπό να ανατεθούν απευθείας σε ισραηλινές εταιρείες για συμπαραγωγή. Και το ΓΕΣ προσπαθεί με άνωθεν εντολές να “ταιριάξει” προδιαγραφές και επιχειρησιακές απαιτήσεις. Φυσικά, ούτε καν απασχόλησε τους αρμοδίους κυβερνητικούς, να εξετάσουν εάν στους υποδειχθέντες τομείς προϊόντων, υπήρχαν δυνατότητες παρουσιάσεως ελληνικών προϊόντων.
