Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 23 Απριλίου πραγματοποιήθηκε η τελετή παραδόσεως δύο αρμάτων μάχης Altay στον τουρκικό στρατό για δοκιμές, παρουσία του προέδρου Ερντογάν, ο οποίος μίλησε για τον «ενθουσιασμό» όλων των παρισταμένων από την εξέλιξη αυτή. Αναφερόμενος στην κεντρική πολιτική αναπτύξεως της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ώστε η χώρα να καταστεί αυτάρκης σε εξοπλισμούς, ο Τούρκος πρόεδρος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Είμαστε σε θέση να καλύψουμε εγχωρίως σχεδόν όλες τις δυνατότητες σε οχήματα ξηράς» και ειδικώς για το πρόγραμμα του Altay, τόνισε την εξέλιξη του τελικού προϊόντος όσο διάστημα διέρρεε με καθυστερήσεις του προγράμματος, λόγω διαφόρων εμποδίων. «Το νέο μας άρμα Altay έχει ανώτερες ικανότητες. Εργαστήκαμε σκληρά για να παρουσιάσουμε ένα πιο σύγχρονο άρμα αντί να αρκεστούμε στο υπάρχον».
Ενώ ο Τούρκος πρόεδρος προβαίνει τακτικά σε απολογισμό έργου και επιτευγμάτων στον συγκεκριμένο τομέα, επειδή εφαρμόζει συγκεκριμένη πολιτική με συνέπεια, στην Ελλάδα η ενημέρωση για εξοπλιστικά προγράμματα επικεντρώνεται σε απλές προμήθειες υψηλών δαπανών, χωρίς διακήρυξη προγράμματος στόχων αναπτύξεως αμυντικών προϊόντων με εγχώριες δυνάμεις.
Η είσοδος του βελτιωμένου Altay σε φάση δοκιμών, συμπίπτει με την συμπλήρωση 20ετίας από την απόφαση για το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα του Ελληνικού Στρατού, το οποίο αφορούσε το Όπλο των Τεθωρακισμένων. Όλο αυτό το διάστημα, θα ανέμενε κανείς ο Ελληνικός Στρατός και η ελληνική βιομηχανία, να έχουν αξιοποιήσει πλήρως το υλικό και να έχουν προχωρήσει σε επόμενα προγράμματα εξελίξεως και παρακολουθήσεως των τάσεων στον χώρο των τεθωρακισμένων γενικότερα. Καθώς στην Ελλάδα κανείς δεν προβαίνει σε απολογισμούς τέτοιου είδους (προφανώς επειδή δεν παράγεται έργο ή για να κρυφτούν τα προβλήματα “κάτω από το χαλί”) η κοινή γνώμη μένει με την εντύπωση ότι όλα τουλάχιστον λειτουργούν ομαλώς. Εξετάζοντας όμως την 20ετία της “εποχής Leopard 2”, τόσο στον Ελληνικό Στρατό, όσο και στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, αναδεικνύονται όλες οι παθογένειες από την διαφθορά και την ανικανότητα, που οδηγούν σε κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος από προγράμματα τα οποία δεν ολοκληρώνονται ποτέ αλλά αφήνονται στην μοίρα τους, απαξιώνοντας το υλικό και την συνολική επένδυση.
Στις 20 Μαρτίου 2003 ανατέθηκε η σύμβαση 016Α/2003 ύψους 1.659.000.000 € (άνευ κρατήσεων και ΦΠΑ) για την προμήθεια 170 αρμάτων Leopard 2 HEL, 12 αρμάτων περισυλλογής Büffel, 8 γεφυροφόρων αρμάτων κ.λπ. Ακολούθησε το 2005 προμήθεια 183 μεταχειρισμένων Leopard 2A4 και 150 Leopard 1A5, ύψους 325 εκατ. € περίπου. Συνολικώς δαπανήθηκαν υπέρ των 2 δισ. € για την αναβάθμιση του αρματικού δυναμικού.
Στην σύμβαση προβλέφθηκε η εξασφάλιση συντηρήσεως 4ου και 5ου κλιμακίου (εργοστασιακό επίπεδο) των αρμάτων, ώστε να υπάρχει πλήρης αυτονομία του Ελληνικού Στρατού. Όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός παραδόθηκε από την κατασκευάστρια KMW, ώστε να εμπλουτίσει το 304 ΠΕΒ, αποδίδοντάς του πλήρη ικανότητα συντηρήσεως του τύπου. Ποτέ δεν πέρασε πλήρη ανακατασκευή Leopard 2 σε στρατιωτικό εργοστάσιο. Οι σχετικές μελέτες της εποχής προέβλεπαν πρόγραμμα επενδύσεως πλέον των 100 εκατ. € για την προηγουμένη αναβάθμιση των υποδομών των Εργοστασίων Βάσεως στα μέσα της δεκαετίας του 2010 αλλά το κονδύλι αυτό δεν εξευρέθη ποτέ. Αποτέλεσμα: ο εξοπλισμός παραμένει έκτοτε αποθηκευμένος στα κοντέινερ μετρώντας δεκαετίες!
Ενώ ο Ελληνικός Στρατός δεν δημιούργησε υποδομή εργοστασιακής υποστηρίξεως των Leopard 2, θα ανέμενε κανείς ότι θα εφάρμοζε τουλάχιστον ένα κατά το δυνατόν συνεπές πρόγραμμα συντηρήσεως. Ούτε αυτό έγινε. Κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι τα ελληνικά Leopard 2 συμπληρώνουν σε λίγο 20ετή επιχειρησιακό βίο, χωρίς να έχει ανατεθεί ποτέ σύμβαση Εν Συνεχεία Υποστηρίξεως (FOS)!
Μηδέν εργοστασιακή συντήρηση και μηδέν FOS, είναι δύο μοναδικά “αυτογκολ” που θέλει τεράστιο… ταλέντο για να πετύχεις, έπειτα από επένδυση 2+ δισ. €.
Η εικόνα στην παρέλαση, είναι ακριβώς αυτό: παρέλαση. Όλα αυτά τα χρόνια, αντί το Όπλο να εξελίσσεται διαρκώς, διατηρεί την όποια ακμή του τρώγωντας τις σάρκες του, διά του κανιβαλλισμού αρμάτων. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετική η τύχη των αρμάτων, από τα χωρίς FOS αεροπλάνα ή ελικόπτερα; Επειδή πατάνε στην γη;
Σοβαρές ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ σε Χερσαίους εξοπλισμούς για την αναγέννηση της ΕΑΒΙ
Σε επίπεδο βιομηχανίας, το ελληνικό πρόγραμμα Leopard 2 HEL αποτελεί το πλέον εντυπωσιακό δείγμα εμπλοκής και μεταφοράς βιομηχανικού έργου στις εγχώριες αμυντικές εταιρείες. Η KMW κατέστησε τις ελληνικές εταιρείες συνεργάτες στην εφοδιαστική αλυσίδα όχι μόνο του Leopard 2 και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να τους αναθέτει έργο από συμβάσεις που εξασφαλίζει διεθνώς. Η κρατική ΕΛΒΟ, στην οποίο έγιναν μεγάλες επενδύσεις, έκλεισε λόγω των αποτελεσμάτων της διαφθοράς και ανικανότητος, δίχως να διαδραματίσει κάποιον ρόλο. Όταν οι Γερμανοί εκδήλωσαν ενδιαφέρον γι’ αυτήν, οι αρμόδιοι φρόντισαν να τους αφήσουν απ’ έξω.
Είκοσι χρόνια μετά την ανάθεση της προμήθειας και ενώ όλη η Ευρώπη έχει αφυπνιστεί λόγω της ρωσικής επιθετικότητος και το άρμα μάχης έχει επανέλθει στο προσκήνιο ως μείζον οπλικό σύστημα των χερσαίων δυνάμεων, τα διεθνή μέσα αναφέρονται στον Ελληνικό Στρατό που διατηρεί εντυπωσιακό δυναμικό 1.300+ αρμάτων. Δεν γνωρίζουν τί ποσοστό είναι ενεργό.
Φυσικά όλα αυτά για τα οποία ευθυνόμαστε αποκλειστικώς εμείς δεν “φαίνονται” ενώ η κοινή γνώμη ταΐζεται κατά καιρούς με κατευθυνόμενες διαρροές κυκλωμάτων για τους “κακούς” Γερμανούς. Θα έπρεπε όμως να αναρωτιέται κανείς όλα αυτά τα χρόνια, αφού η άλλη πλευρά είναι που… φταίει, γιατί τελικώς αυτή προσέφυγε στα διεθνή δικαστήρια και εμείς αντιδρούμε με “άσφαιρα πυρά” ανταγωγών την στιγμή μάλιστα που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να καταλήξει σε αμοιβαίως επωφελή εξωδικαστική λύση; Το διαφαινόμενο λύσιμο του γορδίου δεσμού δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα ορισμένων, που φυσικά δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για σημαίες, εθνόσημα, ένοπλες δυνάμεις και άλλες “μπανάλ” έννοιες.
Η χώρα και ο Ελληνικός Στρατός είχε την ευκαιρία να νοικοκυρέψει την κατάσταση, επιλύοντας τα καυτά προβλήματα διαθεσιμότητος και υποστηρίξεως του υφισταμένου υλικού, μέσω μια συμφωνίας υψηλού πολιτικού βάρους, δημιουργώντας σοβαρή επένδυση και εργοστασιακή μονάδα για πάσης φύσεως υλικό και λαμβάνοντας προτεραιότητα στην σειρά εξυπηρετήσεως από πλευράς κατασκευαστών. Οι εξελίξεις όμως στο εσωτερικό λόγω εκλογών αλλά και διεθνώς στην Ουκρανία, δείχνουν ότι αφενός το Όπλο των Τεθωρακισμένων χάνει το τραίνο οριστικώς, η εγχώρια αμυντική βιομηχανία που θα μπορούσε να διαδραματίσει αυξημένο ρόλο στα διεθνή δρώμενα χάνει την ευκαιρία ενώ η χώρα, απομακρύνεται σταθερά εκτός “χάρτη” για τους Γερμανούς. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ενώ σημειώνονται κατακλυσμιαίες εξελίξεις σε έναν τομέα διεθνώς, πετυχαίνουμε να μένουνε επιδεικτικώς έξω. Την στιγμή που η απειλή σε επίπεδο αρματικού δυναμικού αναμένεται να αναβαθμιστεί θεαματικώς το προσεχές διάστημα, με το ξελάσπωμα της παραγωγής προηγμένων αρμάτων Altay, τα ελληνικά Leopard χώνονται όλο και πιο βαθιά στην λάσπη και τα χόρτα.
Επενδύσεις στην Αμυντική Βιομηχανία: βλέποντας τα τραίνα να περνούν
