ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, συμμετείχε σε συζήτηση σήμερα, Τρίτη 3 Ιουνίου 2025, με τους δημοσιογράφους Αλεξάνδρα Φωτάκη, Δημήτρη Μανιάτη, Αναστασία Γιάμαλη, με θέμα «Η αναγέννηση της αμυντικής βιομηχανίας, η καινοτομία, οι νέες high level θέσεις εργασίας και οι Ένοπλες Δυνάμεις της νέας εποχής», στο πλαίσιο του συνεδρίου του in.gr «Brain Regain Retain».
Ακολουθεί το κείμενο της συζήτησης:
ΑΛΕΞΑΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Γιατί ένας νέος το 2025 να πάει στις Ένοπλες Δυνάμεις;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Για πάρα πολλούς λόγους. Μερικοί ιδεολογικοί, άλλοι πρακτικοί. Να ξεκινήσουμε από τους πρακτικούς, για να είμαστε πιο ρεαλιστές.
Νομίζω ότι θα έχει μπροστά του μια λαμπρή καριέρα. Και όταν λέω μια λαμπρή καριέρα, εννοώ μια δουλειά στο πιο εξελιγμένο τεχνολογικά περιβάλλον ή από τα πιο εξελιγμένα που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στην Ελλάδα ή και στον κόσμο. Μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, αντιλήψεις εξαιρετικά προωθημένες, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο πέρα και πάνω από αυτό. Υπάρχει κάτι που λέγεται αγάπη για την Πατρίδα, διάθεση να υπηρετήσει κανείς, διάθεση να φορέσει τη στολή με το Εθνόσημο.
Νομίζω ότι και αυτό είναι μία μεγάλη υπερηφάνεια. Εγώ πάντως έτσι το βλέπω.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ:
Ωστόσο, Υπουργέ, υπάρχει ένα κύμα παραίτησης, το οποίο και εσείς το έχετε αναγνωρίσει, και για να το ανασχέσετε έχετε ανακοινώσει και σειρά έτσι κινήτρων. Άρα, εκ των πραγμάτων, από μόνη της η αγάπη για την Πατρίδα και το Εθνόσημο δεν αρκούν. Θέλετε να μας πείτε τι θα κάνετε προς αυτήν την κατεύθυνση;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Βεβαίως. Είναι πραγματικότητα, δεν φτάνει και δεν ψάχνουμε ούτε για ανθρώπους έτοιμους να οδηγηθούν στην αυτοθυσία ούτε για κάποιους οι οποίοι έχουν μια συναλλαγή με την Πατρίδα εις βάρος τους.
Το πρώτο, λοιπόν, που κάναμε είναι ότι πετύχαμε σημαντικές εξοικονομήσεις μέσα στη λειτουργεία του συστήματος, τις οποίες επαναδιανείμαμε σαν αύξηση στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Και πρέπει να σας πω ότι υπάρχει και περαιτέρω περιθώριο για αυτό. Μπορούμε να κάνουμε και άλλα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το άλλο πράγμα το οποίο κάναμε, είναι να βελτιώσουμε τις ίδιες τις Στρατιωτικές Σχολές. Καταρχάς, από πλευράς εγκαταστάσεων. Νομίζω ότι η Σχολή Ευέλπιδων σήμερα, με ιδιωτικές κυρίως δωρεές πρέπει να πω, είναι ίσως ένα από τα πιο εξελιγμένα πανεπιστημιακά περιβάλλοντα στον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά και πέραν αυτού, πέραν του να υπάρχει ένα αντίτιμο σε όσους υπηρετούν σε Στρατιωτικές Σχολές.
Θυμάστε ότι πριν, όποιος ήταν σε μία Σχολή της Αστυνομίας έπαιρνε τέσσερις φορές περισσότερα από κάποιοι που ήταν στη Σχολή Ευελπίδων, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, στη Σχολή Ικάρων.
Εκτός από αυτό όμως, η ίδια η καριέρα έχει αλλάξει χαρακτήρα. Παλιά ο Στρατός ήταν όπως ο καθένας το έχει στην αντίληψή του, με εξαίρεση ίσως τους πιλότους, ένα περιβάλλον ταλαιπωρίας και αυταπάρνησης.
Τώρα μετατρέπεται σε ένα εξελιγμένο περιβάλλον χειρισμού συστημάτων, και μάλιστα των πιο προηγμένων συστημάτων στον πλανήτη, είτε στην Αεροπορία, είτε στο Ναυτικό, είτε εκεί που ήταν πολύ λιγότερο συνηθισμένο, στον Στρατό Ξηράς. Άρα, νομίζω ότι είναι μια καριέρα που μπορεί να γεμίσει μια ανθρώπινη ζωή.
Και κάτι άλλο, η οικογένεια. Φτιάχνουμε για τη στρατιωτική οικογένεια, την οικογένεια του στρατιωτικού, το πιο προστατευμένο περιβάλλον που μπορεί να φτιαχτεί. Από το Οικιστικό, όταν μεταθέτουμε κάποιον, του δίνουμε και το κλειδί για να μείνει σε ένα σπίτι. Θα πάρει χρόνια να γίνει αυτό, αλλά και η Ατζέντα λέγεται «2030». Φτιάχνουμε πάνω από 1.000 σπίτια το χρόνο, βρεφονηπιακούς σταθμούς για τα παιδιά και καλύτερες υπηρεσίες Υγείας από τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία.
Προσπαθούμε συνολικά, λοιπόν, να βοηθήσουμε. Και εξελιγμένες υπηρεσίες για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες, για τα παιδιά με αυτισμό, δημιουργία Στέγης για τους Απόστρατους όταν αφυπηρετήσουν. Γιατί και οι απόστρατοι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Όταν βγάζεις τη στολή, δεν σημαίνει ότι ο Οργανισμός στον οποίο υπηρέτησες για 25, 30, 35, 40, 50 χρόνια, πρέπει να σε ξεχάσει, να αδιαφορήσει για σένα. Πρέπει να νοιαστεί για σένα, να σε προστατεύσει όταν είσαι πιο αδύναμος, προς το τέλος της ζωής σου.
ΑΛΕΞΑΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Είχαμε χθες εδώ τον κύριο Κικίλια, ο οποίος αναφερότανε στους Ναυτικούς και στο πόσα λεφτά είναι στη Ναυτιλία. Το Πολεμικό Ναυτικό δεν μπορεί να το ανταγωνιστεί αυτό, προφανώς.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Όχι, δεν μπορεί να το ανταγωνιστεί. Επί ίσοις όροις δεν μπορούμε να δώσουμε τα ίδια χρήματα που παίρνει ένας Πλοίαρχος ενός τάνκερ, που ο μισθός του υπερβαίνει τις 10-15 χιλιάδες το μήνα, δεν μπορούμε να του δώσουμε αυτά τα χρήματα.
Όμως, θεωρώ ότι αυτό το οποίο μπορεί να ισοσταθμίσει την έλλειψη των χρημάτων είναι το πολύ καλό περιβάλλον εργασίας. Και ξαναλέω, στο τέλος της μέρας θα πρέπει να το λέει και η καρδιά σου, η ψυχή σου, να το θέλεις αυτό το πράγμα. Όλα στη ζωή δεν είναι χρήματα, υπάρχουν κι άλλες ικανοποιήσεις. Εάν σε κάποιον το να φοράει τη στολή του Έλληνα Αξιωματικού, του στελέχους των Ενόπλων Δυνάμεων δεν λέει τίποτε, είναι πολύ δύσκολο να τον προσελκύσω όσα χρήματα κι αν του δώσω.
Αυτό που εγώ κρίνω είναι ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να υπάρχει μια έντιμη ανταλλαγή υπηρεσιών και αντιμισθίας. Αυτό που υπήρχε, εν μέρει εξαιτίας της κρίσης, δεν ήταν μια έντιμη συναλλαγή. Το ελληνικό κράτος δεν απέδιδε στο στέλεχος αυτά τα οποία έπρεπε να του αποδώσει. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι υπηρετούσε καθαρά για λόγους φιλοπατρίας.
Και ακόμη, θέλω να είμαι ειλικρινής, παρά τις αυξήσεις που έχουν γίνει, και αυτές που θα κάνουμε, πάλι δεν είναι επαρκείς. Θα πρέπει να βρω τρόπο να υπάρχει περαιτέρω αύξηση μισθών.
Πρέπει να φτάσουμε σε ένα επίπεδο αξιοπρεπούς δυνατότητας διαβίωσης. Ξέρετε, εγώ δεν μεγάλωσα πλούσιος. Θυμάμαι όταν μπήκα στη Νομική ρώτησα τον πατέρα μου, το θυμάμαι σαν να είμαι τώρα, θα μπορέσω στη ζωή μου να πάρω ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο; Και μου λέει, αν γίνεις ένας καλός δικηγόρος, θα μπορέσεις. Ε, αυτό πρέπει να μπορούμε να το δώσουμε και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα πρέπει να μπορούν να πάρουν ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο στη ζωή τους. Ένα σπίτι για να αφήσουν στα παιδιά τους. Το σπίτι και το αυτοκίνητο το λέω, βεβαίως, συμβολικά. Να έχουν ένα επίπεδο ζωής το οποίο να είναι επαρκές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ:
Η ίδια η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, κύριε Υπουργέ, μπορεί να πυροδοτήσει, να διαμορφώσει όρους και νέων ειδικοτήτων υψηλής ειδίκευσης και όχι μόνο; Μπορεί να είναι, δηλαδή, ένα περιβάλλον ακριβώς ανάσχεσης;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλάζουν όλα. Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ο τυφεκιοφόρος οπλίτης, δεν είναι αυτό το οποίο υπάρχει σήμερα.
Ο στρατιώτης του 21ου αιώνα είναι ένας στρατιώτης ο οποίος καταρχάς, πρέπει να ξέρει να χειρίζεται drone. Να πρέπει να χειρίζεται αντί-drone.
Δεν είναι η παλιά λογική της πορείας των 40 χιλιομέτρων που έκανα εγώ στη ΣΕΑΠ (Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού) με 25 κιλά στην πλάτη και ένα Tommy Gun (υποπολυβόλο Thompson) στο χέρι και ένα κράνος το οποίο ήταν 2,5 κιλά, δεν είναι αυτό που υπάρχει σήμερα.
Πρέπει να έχει μια άλλη δυνατότητα και θα έχει μια άλλη δυνατότητα, αυτό είναι το «2030» («Ατζέντα 2030»).
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ:
Αυτό ισχύει και για τη στρατιωτική Θητεία; Γιατί νομίζω ότι η Θητεία έχει μείνει λίγο πίσω, κύριε Δένδια.
Μηχανισμός SAFE και που μπορεί να τον εκμεταλλευθεί η Ελλάδα
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Ετοιμάζουμε ένα πλήρες νομοθέτημα για τη Θητεία που θα περιλαμβάνει τη Θητεία, την Εφεδρεία και την Εθνοφυλακή και νομίζω ότι θα είμαστε έτοιμοι να το παρουσιάσουμε σε περίπου ενάμισι-δυο μήνες. Αφορά μια τελείως διαφορετική Θητεία απ’ ό,τι την έχουμε στο μυαλό μας. Αλλά, πάλι για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μιλάμε για «ξάπλα». Μιλάμε για μια Θητεία που είναι και ευκαιρία, που θα είναι ένα παράθυρο γνώσης, ένα παράθυρο εκπαίδευσης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ:
Και όχι αγγαρεία.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Μια δυνατότητα ο Έλληνας πολίτης να «μετατραπεί» σε 9 μήνες σε ένα σύγχρονο Μαχητή. Αυτό είναι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ:
Αν «σπάσετε» την παλιά κουλτούρα, είναι μεγάλο στοίχημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Να πάψει να είναι χάσιμο χρόνου, δηλαδή.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε. Χρειάζεται όμως και μια στήριξη όλο αυτό συνολικά του πολιτικού συστήματος, συνολικά των κοινωνικών δυνάμεων της χώρας.
Όταν, παραδείγματος χάρη, γιατί το λέω αυτό, όταν προβαίνουμε σε προφανώς αναγκαίες συγχωνεύσεις στρατοπέδων, πρέπει σε αυτό, με αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες, τις οποίες αν θέλετε σε ένα βαθμό τις καταλαβαίνω, συνολικά η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα να στηρίξουν τη μεταρρύθμιση.
Δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά αν μείνουμε με τη λογική των 830 κάτι στρατοπέδων στην Ελλάδα, περισσότερων από όσα έχουν οι ΗΠΑ. Όλες οι δυνάμεις διασπαρμένες δεξιά και αριστερά, δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρωποώρες σε σκοπιές, σε πύλες και σε άχρηστα σημεία. Γραφειοκρατία και τροφοδοσία πανάκριβη λόγω του κατακερματισμού.
Δεν γίνεται έτσι, πρέπει να πάμε σε κάτι καινούριο. Και αυτό είναι η «Ατζέντα 2030». Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε ένας άνθρωπος ούτε μία Κυβέρνηση.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να στηριχτούν, και η μεταρρύθμισή τους, από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα συνολικά ή έντονα πλειοψηφικά. Αλλιώς δεν θα επιτευχθεί αυτό το πράγμα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Το 25% στον προγραμματισμό που πρέπει να είναι εθνική συμμετοχή σε ό,τι οπλικό σύστημα αγοράσουμε και σε όποιο πρόγραμμα επιλέξει η Ελλάδα, δίνει ώθηση στην αμυντική βιομηχανία;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Προφανώς. Καταρχήν, το 25% είναι μεσοσταθμικό. Υπάρχουν προγράμματα, έχουμε ήδη εξατομικεύσει προγράμματα άνω του 1 δισεκατομμυρίου στο οποίο η ελληνική συμμετοχή θα είναι 100%. Δηλαδή, το σύνολο θα ανατεθεί σε παραγωγικές δυνάμεις της Πατρίδας μας. Υπάρχουν και προγράμματα στα οποία δεν έχουμε την τεχνογνωσία για να πάμε στο 25%. Όμως μεσοσταθμικά θα πάμε στο 25%.
Πάμε στο 25%, θέλω να είμαστε ειλικρινείς, από το νομοθετημένο 0%. Ήταν «à volonté», άμα θέλετε δώσετε κάτι. Άρα αυτό είναι ένα τεράστιο άλμα.
Άρα είναι και θέσεις εργασίας και είναι και έσοδα για το ελληνικό Δημόσιο. Και είναι και με δύο τρόπους, οι επιχειρήσεις φορολογούνται, οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Είναι ένας διαφορετικός, υγιής κύκλος, ενάρετος κύκλος δραστηριότητας.
Και είναι και μια κινητροδότηση. Διότι δεν είναι μόνο χρήματα, είναι και τεχνογνωσία. Είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος προς την οποία προσβλέπουμε.
Η Ελλάδα παραχώρησε την αυτονομία παραγωγής πυρομαχικών πυροβολικού
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Σε κρατικές επιχειρήσεις, όπως η ΕΑΒ, είναι ένα παράδειγμα, πώς θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε εργατικό δυναμικό υψηλής εξειδίκευσης και να δώσουμε τους σωστούς μισθούς;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Καταλαβαίνω, η ΕΑΒ είναι στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Ήδη υπήρξε νομοθέτημα που δίνει δυνατότητες στην ΕΑΒ, υπάρχει δυνατότητα μπόνους. Θα υπάρξει και επιπλέον δυνατότητα βελτίωσης για ειδικά επαγγέλματα τα οποία καταλαβαίνω ότι πρέπει οι συνθήκες να είναι στοιχειωδώς ανταγωνιστικές.
Αλλά πάλι, δεν σας κρύβω ότι δεν μπορεί η ΕΑΒ αύριο το πρωί να προσφέρει τους μισθούς που προσφέρει η Boeing, μην σας λέω και πράγματα τα οποία δεν γίνονται.
Όμως εμείς ως ελληνικό Δημόσιο και ως μέτοχος κατά 100% και στην ΕΑΒ, αυτό το οποίο θα επιχειρήσουμε είναι η ΕΑΒ να έχει μία προτεραιότητα στην αντιμετώπιση. Δηλαδή, να μπορέσουμε δουλειές που αφορούν τον δημόσιο τομέα να ανατίθενται, εφόσον μπορεί να τις υπηρεσίες η ΕΑΒ, κατά προτεραιότητα σε αυτήν.
Αν της δημιουργήσουμε κέρδη και έσοδα, από εκεί και πέρα η αναδιανομή αυτών των εσόδων είναι κάτι πολύ πιο εύκολο από τη σημερινή κατάσταση στην οποία κάθε τέλος του χρόνου πρέπει να πηγαίνει κανείς στο Υπουργείο Οικονομικών για να καλύπτει τις ζημιές της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας.
Για εμάς το πρώτο στοίχημα στην ΕΑΒ απ’ όταν πήρα την πολιτική ευθύνη να έχουμε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας την εποπτεία της, είναι να βρούμε τις «τρύπες» του παρελθόντος και τους «σκελετούς» οι οποίοι ήταν ατέλειωτοι. Αν διαβάσει κανείς την έκθεση των Ορκωτών Ελεγκτών είναι να πέσεις από το παράθυρο. Κρατούσαμε ως ενεργητικό απαιτήσεις 20 – 30 χρόνων. Είχαμε να κάνουμε έλεγχο αποθήκης 15 χρόνια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Αυτό δείχνει όμως μια απαξίωση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας διαχρονικά.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Εγώ δεν κατηγορώ κανέναν. Το έχετε παρατηρήσει. Δεν κατηγορώ ούτε κόμματα ούτε προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό είναι άχαρο.
Η δουλειά είναι πώς φτιάχνουμε τα πράγματα από εδώ και πέρα. Πρώτον, λοιπόν, μέσα στο ’25 να έχουμε ξεκαθαρίσει όλες τις παθογένειες του παρελθόντος και να δούμε πόσες ζημιές πραγματικά είχαμε στην ΕΑΒ όλα αυτά τα χρόνια. Και από εκεί και πέρα να μπορέσουμε το ’26 να οδηγήσουμε την ΕΑΒ σε έναν ενάρετο κύκλο και να την αναπτύξουμε. Είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε.
Και έχουμε και μια πολύ μεγάλη επιτυχία ήδη. Τον «Κένταυρο». Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μπόρεσε να παράξει ένα καινοτόμο σύστημα απολύτως απαραίτητο για την Άμυνά της σε μια τιμή που είναι 40% – 50% φτηνότερη απ’ ό,τι αν θα το αγοράζαμε από το εξωτερικό. Και, μάλιστα, ένα σύστημα απολύτως εξειδικευμένο, γιατί απευθύνεται σε μία συγκεκριμένη απειλή την οποία αντιμετωπίζει η χώρα, όχι μια γενική και αόριστη απειλή drones, αλλά μια συγκεκριμένη πηγή, μια συγκεκριμένη τεχνογνωσία, μια συγκεκριμένη λειτουργία.
Αυτό λοιπόν δείχνει ότι η ΕΑΒ αν της δώσεις χώρο μπορεί να πάει πολύ μπροστά. Εδώ το είχαμε όλο, είχαμε το ΚΕΤΑΚ, είχαμε το ΕΛΚΑΚ, τώρα λέω πάρα πολλά αρχικά. Το ΚΕΤΑΚ είναι το ερευνητικό κέντρο των Ενόπλων Δυνάμεων, το ΕΛΚΑΚ είναι το νέο νομικό πρόσωπο που έχουμε φτιάξει για την ενίσχυση της καινοτομίας, η ΕΑΒ ξέρετε τι είναι.
Είχαμε ελληνικά μυαλά, ελληνική τεχνογνωσία, ελληνική κατασκευή, όλα μαζί. Νομίζω πάρα-πάρα πολύ καλό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Αύριο πάτε στη Γαλλία για την καθέλκυση του «Φορμίωνα», σωστά;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Μάλιστα, την τρίτη φρεγάτα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΦΩΤΑΚΗ:
Την τρίτη φρεγάτα. Θα ανακοινώσετε και τέταρτη;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ
Αυτό είναι αύριο, μια άλλη μέρα, αλλά αύριο θα πάω στη Γαλλία για την τρίτη φρεγάτα.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ:
Δεν έχετε αποφασίσει δηλαδή ακόμα τι θα κάνετε το επόμενο 24ωρο;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Δεν είναι απόφαση δική μου, είναι απόφαση της Κυβέρνησης συνολικά, προφανώς υπάρχουν εντολές του Πρωθυπουργού, το απόγευμα υπάρχει συνεδρίαση στη Βουλή στην οποία πρέπει να συζητήσουμε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ:
Προς τα πού κλίνετε εσείς;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Δεν κλίνω. Ξέρετε τι μου θυμίζετε; Δεν είμαι πλοίο για να κλίνω εγώ, ίσια κάθομαι. Απλώς, η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο σύγχρονο Ναυτικό.
Εξαιτίας της κρίσης θέλετε, εξαιτίας κάποιων ίσως όχι πολύ έξυπνων επιλογών στο παρελθόν θέλετε, έχουμε ένα Ναυτικό το οποίο με τη μεγάλη προσπάθεια των στελεχών του ανταποκρίνεται στην αποστολή του, αλλά είναι απαρχαιωμένο. Πρέπει να φτιάξουμε ένα διαφορετικό Ναυτικό.
Τί ισχύει τελικά με το 25% “ελληνικής συμμετοχής” στους εξοπλισμούς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ:
Καινούριο, ευέλικτο.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Μιας διαφορετικής αντίληψης συνολικά.
Η «Ατζέντα 2030» δεν είναι μια συρραφή, ή μια παράταξη, ή μια παρέλαση νέων συστημάτων. Είναι μία διαφορετική αντίληψη για την Άμυνα της χώρας, αντίληψη του 21ου αιώνα. Αυτή είναι ολιστική και υπηρετείται από σειρά συστημάτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ:
Μάλιστα, ευχαριστούμε Υπουργέ.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ:
Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Πλατφόρμες πυραύλων cruise και η επίθεση των Ουκρανών στα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά
