Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ο χαρακτηρισμός “ασύμμετρη επίθεση”, που έδωσε η κυβέρνηση στο τελευταίο χτύπημα του κράτους – συμμορία, δείχνει ότι τουλάχιστον στα υψηλά κλιμάκια αναγνωρίζεται ότι το ζήτημα δεν εξετάζεται κι αξιολογείται ως υπόθεση της ΕΕ συνολικώς, αλλά πρωτίστως ως απειλή κατά της Ελλάδος. Εξάλλου, οι λαθρομετανάστες δεν εμφανίσθηκαν στα σύνορα με την Βουλγαρία. Ως εκ τούτου, ως επίθεση που αποβλέπει σε πρόκληση καταστροφικού πλήγματος της χώρας, πρέπει και να το εξετάζουμε.
Σε όλα τα διεθνή μέσα αλλά και στα ελληνικά, η εμφάνιση των ορδών λαθρομεταναστών στα ελληνικά σύνορα, συσχετίσθηκε με τις εξελίξεις στο Ιντλίμπ, όπου η Τουρκία υφίσταται κάποιες απώλειες και ο Ερντογάν ετοιμάζει αντεπίθεση για ανακατάληψη του απολεσθέντος εδάφους. Ωστόσο, οι λαθρομετανάστες δεν προέρχονται από την Συρία και η επίθεσή τους στην Ελλάδα, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια απλή κίνηση του Ερντογάν προς εσωτερική κατανάλωση.
Η τουρκική επίθεση, πρέπει να εξετάζεται υπό το πρίσμα των ευρύτερων διεκδικήσεων εις βάρος Ελλάδος και Κύπρου, όπως αυτές έχουν εξελιχθεί το τελευταίο διάστημα. Η στρατιωτικοποίηση του ζητήματος της ΑΟΖ και των υποθαλασσίων ερευνών στην περιοχή μεταξύ Ελλάδος – Κύπρου, έχει ως πολιτικό σκοπό να σταματήσει σε πρώτη φάση τις διεξαγόμενες δραστηριότητες από ξένους κολοσσούς στην ΑΟΖ της Κύπρου και σε δεύτερη φάση την αδρανοποίηση και της Ελλάδος ως προς τον EAST MED.
Μετά τις δημόσιες εξαγγελίες Ερντογάν για ερευνητικές δραστηριότητες που θα οδηγήσουν σε γεωτρήσεις στην περιοχή μεταξύ Κρήτης – Μεγίστης, είναι σαφές ότι η διάσταση της στρατιωτικοποιήσεως, αργά ή γρήγορα, θα φέρει αντιμέτωπη την Ελλάδα με ένα αεροναυτικό επεισόδιο – αναμέτρηση στην συγκεκριμένη περιοχή. Η Τουρκία γνωρίζει τις αδυναμίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σε επίπεδο στρατιωτικής ισχύος, μετά την μακρά περίοδο εγκαταλείψεως των Ενόπλων Δυνάμεων τα τελευταία 10-15 χρόνια και είναι φυσικό να αισθάνεται πιο σίγουρη. Ως εκ τούτου, η πίεση που ασκείται στην Ελλάδα κλιμακώνεται σταθερά από το δεύτερο ήμισυ του 2019.
Πόλεμος Φθοράς
Η κατάσταση παραπέμπει σε έναρξη διαδικασίας αντίστροφης μέτρησης, από πλευράς Τουρκίας. Στον αέρα, ο αριθμός των παραβιάσεων, των εικονικών αερομαχιών και των υπερπτήσεων, έχει εκτιναχθεί. Αυτή η νέα πραγματικότητα – κλιμάκωση, σε λίγο θα περνά απαρατήρητη από την ελληνική κοινή γνώμη, αποτελώντας περίπου “ρουτίνα”. Το βέβαιο πάντως είναι ότι “τεντώνει” την Πολεμική Αεροπορία από όλες τις απόψεις.
Τώρα, η επίθεση διά του όπλου των λαθρομεταναστών, έρχεται να προστεθεί στην πίεση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Πλάι σε αυτές, “τεντώνονται” πλέον και τα Σώματα Ασφαλείας, αφού η φύλαξη των συνόρων από δεκάδες χιλιάδες ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες, απαιτεί καθημερινώς την απασχόληση χιλιάδων στρατιωτικών, αστυνομικών και λιμενικών.
Η “ασύμμετρη επίθεση” διά των καλώς συντονισμένων ορδών βρίσκεται μόνο στην αρχή της. Η μόνιμη εγκατάσταση χιλιάδων λαθρομεταναστών στην μεθόριο με την Ελλάδα και οι καθημερινές απόπειρες να περάσουν από το Αιγαίο σε ελληνικό έδαφος, δημιουργούν συνθήκες μακροχρόνιας εμπλοκής των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Η μεταφορά δυνάμεων στον Έβρο ή τα νησιά από τον ηπειρωτικό κορμό, εάν παραταθεί μπορεί να προκαλέσει μια σχετική αποδιοργάνωση μονάδων και σχηματισμών. Δημιουργείται ο κίνδυνος καθημερινής καταπονήσεως προσωπικού και μέσων που θα επιφέρει τεράστια φθορά σε προοπτική μερικών μηνών μόνο.
Πρόκειται για έναν ιδιότυπο Πόλεμο Φθοράς κατά των κυριοτέρων πυλώνων ισχύος του ελληνικού Κράτους, με σκοπό την σταδιακή εξάντλησή τους ώστε στον κατάλληλο χρόνο να εκδηλωθεί η προγραμματισμένη επιθετική κίνηση στην περιοχή Μεγίστης, που θα αποβλέπει σε μια στρατηγικής σημασίας ελληνική ήττα. Η εκδήλωση μιας αεροναυτικής αναμετρήσεως, ταυτοχρόνως με υποκίνηση γενικευμένης εξεγέρσεως των ευρισκομένων στην Ελλάδα λαθρομεταναστών, μπορεί να δημιουργήσει άνευ προηγουμένου κατάσταση εκτός ελέγχου. Μια ελληνική ήττα, θα σημάνει πλήρη ελληνική παράδοση σε διπλωματικό επίπεδο, υπό τους όρους της Τουρκίας. Ελλάδα και Κύπρος θα παραχωρούν κυριαρχία με αντάλλαγμα την διακοπή του λαθρομεταναστευτικών ροών, που θα αποτελεί άλλωστε και δέλεαρ προς τους Ευρωπαίους εταίρους, ώστε να πιέσουν κι αυτοί την Αθήνα για έναν “έντιμο συμβιβασμό”.
Ανάγκη αμέσου δράσεως
Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα απέναντι σε μια τέτοια στρατηγική του κράτους – συμμορία;
Κατ’ αρχάς, η απόρριψη από τον Ερντογάν της προτάσεως του Βούλγαρου πρωθυπουργού να συναντηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ώστε από κοινού να συζητήσουν για την κατάσταση, αποτελεί σαφή ένδειξη αδιαλλαξίας και πολιτικής περιφρονήσεως. Σε πολύ μεγάλο βαθμό, συνιστά το “τέλος της διπλωματίας” για την Ελλάδα.
Η Αθήνα πρέπει να κινηθεί σε τρία επίπεδα προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Πόλεμο της Φθοράς που επιδιώκει να επιβάλει ο Ερντογάν. Δεν ξέρουμε πόσο χρόνο έχουμε στην διάθεσή μας, γι’ αυτό απαιτείται ταχύτητα.
1) Σε στρατιωτικό επίπεδο, άμεση ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων τόσο από πλευράς προσωπικού όσο και από πλευράς μέσων. Η άμεση αύξηση της στρατιωτικής θητείας κατά 6 μήνες, είναι μέτρο αμέσου αποδόσεως, όπως και η πρόσληψη μερικών χιλιάδων ΟΒΑ ή ΕΠΟΠ. Ιδανικότερη συγκυρία για αύξηση της θητείας, δεν υπάρχει. Με αυτό το επιπλέον προσωπικό, θα “αιμοδοτηθούν” οι μονάδες, αναβιβάζοντας τα ποσοστά επανδρώσεως και επιδρώντας θετικά στον βαθμό ετοιμότητος και στην παρεχομένη εκπαίδευση. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι εκπέμπεται ένα ηχηρό μήνυμα αποφασιστικότητος.
Εργώδης προσπάθεια εξασφαλίσεως ανταλλακτικών με ταχείες διαδικασίες και πολιτικές παρεμβάσεις του ιδίου του πρωθυπουργού προς συμμαχικές χώρες, με σκοπό να ανέλθει το ποσοστό διαθεσιμότητος των μειζόνων οπλικών συστημάτων σε αποδεκτό βαθμό.
Με αυτά τα δύο μέτρα, μπορεί να ανασχεθεί η φθορά σε προσωπικό και μείζονα μέσα προβολής ισχύος.
2) Σε επίπεδο Υπηρεσιών Ασφαλείας, επιβάλλεται η άμεση δραστηριοποίηση των υπηρεσιών πληροφοριών για την λήψη Υβριδικών Αντιμέτρων στην Υβριδική Απειλή των λαθρομεταναστών. Τι νόημα έχει η προώθηση στην ενδοχώρα των εισερχομένων στις νήσους και η κράτησή τους με ποινές ή όχι; Απαιτούνται κεκαλυμμένες επιχειρήσεις για επαναπροωθήσεις στα Μικρασιατικά παράλια και επιχειρήσεις εξαρθρώσεως κυκλωμάτων διακινητών στο τουρκικό έδαφος.
3) Σε διπλωματικό επίπεδο, απαιτούνται παρεμβάσεις κορυφής κυρίως προς ΗΠΑ και Γερμανία, ζητώντας την επιβολή άτυπου “εμπάργκο” σε πωλήσεις που σχετίζονται με στρατιωτικό υλικό. Η παράταση της εξόδου της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, η επιβράδυνση των όποιων διαδικασιών πωλήσεως άλλου υλικού, όπως επί παραδείγματι συστήματα Patriot, και η “βραχυκύκλωση” συμβάσεων για ανταλλακτικά, κυρίως μαχητικών F-16, είναι ζητήματα που πρέπει να τεθούν στην Ουάσιγκτον. Μείωση του δείκτου επιχειρησιακής διαθεσιμότητος των F-16, αποστερεί από τον Ερντογάν το κύριο μέσο “Πολέμου Φθοράς” στο Αιγαίο και το κύριο μέσο για την ανάληψη μιας αεροναυτικής αναμετρήσεως. Είναι ο πλέον δυναμικός πολιτικός τρόπος απαντήσεως για πρόκληση φθοράς στην ισχύ της Τουρκίας.
Αντιστοίχως στο Βερολίνο, που αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα προμηθευτή της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας με υποσυστήματα για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων, πρέπει να τεθεί το μερίδιο ευθύνης που υπάρχει από αυτή την “εμπορική” δραστηριότητα, η οποία όμως απειλεί ευθέως δύο κράτη – μέλη της ΕΕ, αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Πάγωμα τέτοιων συνεργασιών, ή ακόμη και εν εξελίξει προγραμμάτων, όπως η ναυπήγηση υποβρυχίων, πρέπει να τεθούν ευθέως ώστε να επιβληθούν το ταχύτερο. Ανάλογες κινήσεις πρέπει να γίνουν και προς άλλους εταίρους, με αντίστοιχη συνεργασία, οι οποίοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να εκτρέφουν το κράτος – συμμορία.
Τα ζητήματα αυτά, πρέπει να ανακηρυχθούν άμεσα σε σημεία αιχμής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, απασχολώντας τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με πλήρη κινητοποίηση όλου του πολιτικού κόσμου και των οργανώσεων – οργανισμών επιρροής.
Πως θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ΕΥΠ το λαθρομεταναστευτικό
